బ్లాగులు ఎందుకు చదవాలి?

అసలు బ్లాగు అంటే ఒక వ్యక్తిగతమైన లాగ్ బుక్.

మనబ్లాగు మన ఆలోచనల లేదా మనకు నచ్చిన / తెలిసిన సమాచారం తాలూకు లాగ్ బుక్.

మనం దానిని అందరికీ అందుబాటులో ఉండేలా తెరచిన పుస్తకంలా ఉంచటం ఉంచకపోవటం పూర్తిగా మనిష్టం.

ఇదంతా అందరికీ తెలిసిందే.

తెలుగులో వెలువడుతున్న పబ్లిక్ బ్లాగులు వేల మీద ఉంటాయి.

ఒతే చాలా బ్లాగులు నిద్రాణస్థితిలో ఉన్నాయి.

చురుకుగా ఉన్న బ్లాగులు మరీ ఎక్కువ లేవు.

ఇది ఒక చింతించవలసిన.విషయం.

వెలువడుతున్న బ్లాగులు కూడా చాలావరకు ఆసక్తి కలిగించేలా లేవన్నది నిజం. ఇది మరింతగా చింతించవలసిన విషయం.

ఒక బ్లాగు అందించే సమాచారం విలువైనది కానపుడు అది ఒక నాయిస్ క్రియేటర్ అవుతుంది. అటువంటి బ్లాగులు హెచ్చుగా ఉంటే నాయిస్ పొల్యూజన్ తప్ప మరేమీ ఉండదు బ్లాగు లోకంలో.

జగ్రతగా గమనించే వారు ఇలా బ్లాగు కాలుష్యాన్ని గమనించే ఉంటారని నా నమ్మకం.

ఐతే విలువైన సమాచారం అంటే ఏమిటి అనే ప్రశ్న వస్తుంది కాబట్టి దాన్ని నిర్వచించుకుందాం.

సమాచారం కేవలం ఆసక్తికరంగా మాత్రమే కాక ఆలోచన కలిగించేది కావటం విలువైన సమాచారం మొదటి లక్షణం.

ఆది దాచుకోవలసిందిగా అనిపించటం  లేదా పదిమందితొ పంచుకొని చర్చించుకోవలసిందిగా అనిపించటం విలువైన సమాచారం లక్షణం.

అది భావితరాలకు అందించవలసినదిగా ఉండటం మరింత విలువైన సమాచారం లక్షణం.

ఈలక్షణాలు సుతరామూ లేని రొట్ట వ్రాతలతో నిండిన బ్లాగులు కాలుష్యం వెదజల్లుతున్నాయని అర్థం.

ప్రస్తుతం నాకు బ్లాగు లోకం కాలుష్య కాసారంగా కనిపిస్తోంది.

బ్లాగర్లు నాణ్యమైన విలువైన సమాచారం ఇవ్వటంలో అలక్ష్యం చేస్తున్నపుడు వ్యాఖ్యల విషయంలో జాగ్రత్తలు తీసుకుంటారు అనుకోవటం అత్యాశ. అందుచేత బ్లాగుల్లో వ్యాఖ్యలు మరీ నాసిరకంగా ఉండి మరింత కాలుష్యం వెదజల్లుతున్నాయని నిర్మొగమాటంగా చెప్పవచ్చును.

కల్నల్ ఏకలింగం ప్రకటన

ఈ సోమవారం 11వ తారీఖున కల్నల్ ఏకలింగం బ్లాగులో ఒక మాలిక నియమాల్లో మార్పులు ప్రకటన వెలువడింది.  ఇది చాలా సంతోషం కలిగించింది.

ఇకనుండి అసభ్య వ్యాఖ్యలను అనుమతించే బ్లాగులను మాలిక వ్యాఖ్యల పేజీ నుండి తాత్కాలికంగా తొలగించడం జరుగుతుంది అని ప్రకటించటం ముదావహం.  మా సైటు ను శుభ్రంగా ఉంచుకోవాడం  మా బాధ్యత అని కల్నల్ గారే కాదు అందరు బ్లాగర్లూ భావించాలని ఆశిస్తున్నాను. అలా శుభ్రంగా ఉంచుకోవాలీ అంటే బ్లాగు ఓనరు మహాశయులందరూ అసభ్య వ్యాఖ్యలను అనుమతించమని శపథం చేయవలసి ఉంటుంది.

అసభ్య వ్యాఖ్యలను అనుమతించం అనగానే సరిపోతుందా? సరిపోదు. ఒక చెత్త వ్యాఖ్య ప్రకటించి, ఆ పిదప  ఆక్షేపణలు వచ్చిన తరువాత తాపీగా వీలు చూసుకొని తొలగిస్తాం అంటే కుదరదంటే కుదరదు. ఈలోగా ఆ చెత్తవ్యాఖ్యకు ప్రతిస్పందనగా అంత కంటే చెత్తవ్యాఖ్యలూ పడే అవకాశం కూడా ఉంది మరి. 

ఐనా అంతవరకూ కల్నల్ గారు కొరడా తీయకుండా వదిలి పెడతారా? వదిలి పెట్టరు కదా. అందుచేత చెత్తవ్యాఖ్యలను చాలా వేగంగా తొలగించాలి.

మీకన్నా కల్నల్ గారు వేగంగా ఉంటే అంతే సంగతులు కొరడా దెబ్బ తగులుతుంది. దేవిడీ మన్నా ఐపోతుంది బ్లాగుకు.

అందుచేత మోడరేషన్ పెట్టి యోగ్యం అని నమ్మకంగా అనిపించిన వ్యాఖ్యలనే అనుమతించాలి. అలా చేయండి మహాప్రభో అని ఎప్పటి నుండో మొత్తుకుంటున్నాను. ఎటొచ్చీ ఎవరూ వినటం లేదు.

ఇప్పుడు వినక తప్పదేమో చూడాలి.

ఒక ప్రయత్నం.

కొంత కాలం మాలికను పట్టించుకోలేదు. బ్లాగులను పట్టించుకోలేదు.

మరలా old habits die hard అన్నది నిజం కాబట్టి కొద్దికొద్దిగా మాలికనూ బ్లాగులనూ పరిశీలించటం మొదలు పెట్టాను.

ఐతే ఈ పరిశీలన కొంత నిరాశను కలిగించింది.

శంకరాభరణం బ్లాగులో కొందరు సమస్యాపూరణ కోసం పడుతున్న ప్రయాసలు ఒక ప్రక్కన ఎప్పటిలాగే తగినంత స్థలం ఆక్రమించుతున్నాయి మాలిక వ్యాఖ్యల పేజీలో. ఆ పద్యాల వాసి కూడా ఎప్పటిలాగే ఉంది.

ఎప్పటిలాగే జిలేబీగారు గిద్యాలూ గీమెంట్లతో మెరుస్తున్నారు.

ఎప్పటిలాగే కామెంట్ల యుధ్ధం ఔచిత్యపు పరిధులు దాటి జోరుగా నడుస్తోంది.

విన్నకోట వారు తమ శైలిలో తాము యధోచితంగా వ్యాఖ్యలను పంపుతున్నారు వివిధబ్లాగులకు.

ఇకపోతే బ్లాగుల్లో సినిమాల గురించీ, రాజకీయాల గురించీ కొన్ని బ్లాగులు నడుస్తూ ఉన్నా ఆథ్యాత్మిక సాహిత్యరంగాలకు సంబంధించిన బ్లాగులు కొన్ని చురుగ్గానే ఉన్నాయి. మొత్తం మీద సోది సరుకు కొంత ఉన్నా కొంచెం మంచి సరుకు ఉన్న బ్లాగులూ నడుస్తున్నాయన్నది సంతోషం కలిగించే విషయం.

ఐతే ఇక్కడ నిరాశ కలిగించే అంశం ఏమిటంటే వ్యాఖ్యల ధోరణి చూస్తే వ్యాఖ్యాతలు వివిధవిషయాల గురించి స్పందించటం లేదు.  శంకరాభరణం వ్యాఖ్యలూ, రాజకీయ లేదా సినిమాసంగతుల మీద వ్యాఖ్యలూ కామెంటుయుధ్ధాలూ మినహాయిస్తే మిగిలేవి కొద్ది వ్యాఖ్యలే అంటే హెచ్చుశాతం బ్లాగుటపాలకు స్పందన కరువుగా ఉంది.

ఈ పరిస్థితి మారాలి. అంటే మంచి విలువలతో కూడిన టపాలు హెచ్చుగా రావాలి. వివిధవిషయాలపై టపాలను చదివే వారు కూడా పెరగాలి.

మొదట విలువైన బ్లాగుటపాలకు గుర్తింపు తెచ్చే ప్రయత్నం ఒకటి జరగాలి.

అటువంటి ఒకప్రయత్నాన్ని వివరిస్తున్నాను. ఇది నేనే పూనుకొని చేయనక్కర లేదు. ఆసక్తి ఉన్నవారు ఎవరన్నా చేయవచ్చును. ఇలాగే అని కాక వీలైతే ఇంతకంటే బాగా కూడా చేయవచ్చును.

నేను ఆలోచించిన విధానం ఇలా ఉంది.

1. అజ్ఞాతలకు ప్రవేశం లేదు
2. ప్రతి సోమవారం ఉదయం 5:30 నుండి ఒక వారం దినాలను ప్రమాణకాలావధిగా తీసుకుంటాం. (అంటే 7 x 24 గంటల సమయం ఒక పీరియడ్‍గా లెక్కించుదాం)
3. అసక్తి కల బ్లాగర్లు, పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను పంపవలసినదిగా ఒక  ప్రత్యేక బ్లాగుని ఇవ్వటం జరుగుతుంది. అభిప్రాయాలు అందులో నేరుగా ప్రకటింపబడవు. (మిగిలన అంశాలు చదవండి)
4. అభిప్రాయాలను పంపటానికి 3 రోజుల గడువు. అంటే గతవారం దినాల టపాలలో తమ ఎన్నికలను గురువారం ఉదయం 5:30గం. సమయం దాటకుండా పంపాలి.
5. వారం దినాలలో చాలానే బ్లాగుటపాలు వస్తాయి అని ఆశించవచ్చును. అందుచేత తమకు నచ్చిన పది టపాలకు లింకులను ప్రాదాన్యతా క్రమంలో లిష్టు చేసి పంపాలి
6. ఒకరు ప్రాధాన్యతా క్రమంలో మొదటి స్థానంలో ఉంచిన టపాకు 10 గుణాలు, పదవ స్థానంలో ఉంచిన టపాకు ఒక (వెయిటేజీ) గుణం చొప్పున లెక్కించబడుతుంది. ఈ విధంగా అందరి లిష్టులలో ఉటంకించబడిన టపాలనూ లెక్కించి సమాకలనం చేయటం జరుగుతుంది.
7. ప్రతి శనివారం నాడు గతవారం టపాలకు వచ్చిన స్పందన అధారంగా మొదటి పది స్థానాలలో వచ్చిన టపాలను అ ప్రత్యేక ప్రకటించటం జరుగుతుంది.  అందులో ఇతర విషయాలపై టపాలు ఉండవు.
8. ప్రతి అభిప్రాయాన్నీ కూడా బేరీజు వేయటం జరుగుతుంది. ఒకరు ఎంత ధగ్గరగా ఫలితాలను ఊహించగలిగారు అన్నదానిని బట్టి వారికీ కొన్ని గుణాలు కేటాయించబడతాయి. 
9. ఫలితాలకు దగ్గరగా వచ్చిన అంచనాలను పంపిన వారి గురించి కూడా ప్రకటించటం వారం వారం జరుగుతుంది.
10.  పని ఇచ్చిన అరవ అంశానికి ఒక సవరణ/వివరణ ఉన్నది.  ప్రాథమికంగా ప్రతిఅభిప్రాయం కూడా ఒక వెయిటేజీ గుణం కలిగి ఉంటుంది. ఒకరి అభిప్రాయం గురి హెచ్చుగా వచ్చిన కొద్దీ ఆ వెయిటేజీ పెరుగుతుంది. అది రెండు వరకూ చేరవచ్చును. గురి తప్పిన కొద్దీ వెయిటేజీ తగ్గిపోవచ్చును ఒకటి నుండి అర వరకూ పడిపోవచ్చును. గత ఐదు సార్లుగా ఒకరు పంపిన అభిప్రాయం ఎంత గురిగా వచ్చింది అన్నదానిని బట్టి ఆ వెయిటేజీ మారుతూ ఉంటుంది.  అందుచేత ఒక వెయిటేజీ గుణం విలువ 0.5 నుండి 2.0 వరకూ మారుతూ ఉంటుందని గమనించండి. ఈ ఆలోచనకు కారణం ఒకటే - ఆలోచించి మరీ నిజాయితీగా అభిప్రాయాలను పంపుతారని!
11. ప్రకటించిన ఫలితాలలో ఉటంకించిన బ్లాగుటపాలకు కాని అభిప్రాయం చెప్పిన వారికి కాని బహుమతులు ఏమీ ఉండవు.
12. ఒకరు తమ అభిప్రాయం పంపేటప్పుడు ఒక బ్లాగు నుండి రెండు కంటే ఎక్కువ టపాలను ఎన్నుకోకూడదు.
13. ఒకరు తమ అభిప్రాయం పంపేటప్పుడు కనీసం 5 టపాలను లిష్టు చేయాలి.
14. తరచుగా లిష్టు అవుతున్న బ్లాగులను గురించి ప్రకటించటం జరుగుతుంది.
15. తరచుగా గురిగా లిష్టుచేస్తున్న వారి గురించి కూడా ప్రకటించటం జరుగుతుంది.

ఇది ఒక ఆలోచన.  ఎవరన్నా దీనిని కాని దీనికంటే మెరుగైన విధానాన్ని కాని అమలు చేస్తే మంచి బ్లాగులకూ మంచి చదువరులకూ ప్రోత్సాహకరంగా ఉంటుంది. ఈ విధానానికి గుర్తింపు వస్తే మంచి బ్లాగులకు తగిన గుర్తింపు కూడా మరింతగా వస్తుంది.

ఈ విషయంలో మీ అభిప్రాయాలు వ్రాయగోర్తాను.

సింగపూర్ నుండి జోరుగా వ్యూస్!!

ఈ మధ్య కాలంలో శ్యామలీయం బ్లాగుకు వ్యూస్ ఇబ్బడిముబ్బడిగా పెరిగిపోయాయి.

సాధారణంగా రోజుకు మహాఐతే 50 లేదా 100 వ్యూస్ వచ్చేవేమో. వారం పది రోజులనుండి కాబోలు చూస్తున్నాను, రోజువారీ వ్యూస్ 500+ నుండి 700+ వరకూ ఉంటున్నాయి.

ఏమి జరుగుతోందో అర్థం కావటం లేదు.

ఉన్నట్లుండి ఎక్కడో సింగపూర్‍లో ఉన్న చదువరులకు ఒక తెలుగు బ్లాగుపైన అంత అభిమానం పుట్టుకొని రావటం ఏమిటో చాలా తమాషాగా ఉంది. అందులోనూ ఈ శ్యామలీయం బ్లాగులో ఉండే దేమో అంతా రామమయంగా ఉన్న సాహిత్యం. అదికూడా ముఖ్యంగా కీర్తనల రూపంలో.

ఇంకా తమాషా ఐన విషయం ఏమిటంటే రోజూ టపాలకు వచ్చే వ్యూస్ కన్నా పేజీ టాబ్‍లకు వచ్చే వ్యూస్ బాగా ఎక్కువగా ఉండటం.

ఏదో జరుగుతోంది.  మంచో చెడో మరి.

కాని ఏమిటన్నది నా చిట్టిబుఱ్ఱకు తట్టటం లేదు.

ఎవరికైనా విషయం బోధపడితే నాకు కూడా కాస్త విజ్ఞానం కలిగించే ప్రయత్నం చేసి పుణ్యం కట్టుకోవలసినదిగా విజ్ఞప్తి.

పూజ్య బాపూజీనీ హేళన చేసిన నీహారిక తెంపరితనం!

పాఠక మహాశయులారా,

అందరికీ శంకరాభరణం బ్లాగు తెలిసే ఉంటుంది.

సమస్యాపూరణం అనేది ఒక ప్రముఖ సాహిత్యప్రక్రియ. సాధారణంగా సమస్య అంటే ఒక పద్యపాదంగా ఇస్తారు.  ఆసక్తి కల కవులు పద్యాన్ని సరసంగా పూర్తిచేయాలి.

సమస్యాపూరణంలో ఇచ్చే సమస్యలు గడ్డుగానే కనిపిస్తాయి. "భార్య లిద్దరు శ్రీరామభద్రునకును" అంటే ఆశ్చర్యంగా అనిపిస్తుంది. రాముడు ఏకపత్నీవ్రతుడు. ఆయన భార్య సీత. మరొక భార్య కూడా ఉందని చెప్పి పద్యం పూర్తిచేయ మంటారేమిటీ అని అనిపిస్తుంది.

అదే తమాషా. అలాంటి గడ్డు సమస్యనూ అందమైన పద్యంగా చెప్పాలి.
ముఖ్యంగా ఔచిత్యం ఎక్కడా కించిత్తు కూడా దెబ్బతిన కూడదు మరి.

ఈ శంకరాభరణం బ్లాగును  శ్రీ కంది శంకరయ్య గారు ఏళ్ళతరబడి ఎంతో నిష్ఠతో దిగ్విజయంగా నడిపిస్తున్నారు. ఎందరో ఔత్సాహిక కవులూ అప్పుడప్పుడు కాస్త చేయితిరిగిన కవులూ కూడా పాల్గొని బ్లాగును జనరంజకంగా చేస్తున్నారు.

ఈ నాటి సమస్య  "గాంధి స్వాతంత్ర్యయోధుఁడు గాడు నిజము" అనేది.

ఔత్సాహికులైన కవులు యథాశక్తి పూరణలు చేస్తున్నారు.

ఐతే ఒక పూరణ క్రింద నీహారిక గారు ఒక వ్యాఖ్య చేసారు. "బోడిగుండు ని చూసి బోర్ కొడుతుంది" అని!

ఈ చెత్తవ్యాఖ్య చాలా అభ్యంతరకరంగా ఉంది.

పూజ్యబాపూజీని అవమానించేదిగా ఉంది.

మీరూ గమనించండి.   (క్రింది బొమ్మపైన క్లిక్  చేసి పూర్తి పరిమాణంలో చూడవచ్చును)

ఇదేమి తెంపరి తనం?

ఈ నీహారిక గారు సాటి బ్లాగర్లను నోటికి వచ్చినట్లు తిడుతూ వ్యాఖ్యలు పెడుతున్నారు. ఇదేమి కొత్త కాదు.

చివరికి ఆవిడ పూజ్య బాపూజీని కూడా వదిలిపెట్టకుండా అడ్డదిడ్దంగా మాట్లాడటం ఏమిటీ?

ఆవిడ తాను ప్రపంచసామ్రాజ్ఞిని అనుకొంటూ  తనకు ఎవరిమీద కోపం వస్తే వాళ్ళందరినీ హీనంగా సంబోధిస్తూ వెఱ్ఱిమొఱ్ఱి వ్యాఖ్యలతో విసిగించటమూ ఏవేవో శిక్షలు వేసేస్తున్నానంటూ బెదిరింపులు విసరటమూ చేస్తూ వస్తున్నారు.

ఆవిడ పూర్తిస్పృహలోనే ఉండి ఇలా వ్యవహరిస్తున్నారో లేక ఆవిడకు ఏమన్నా మానసిక సమస్య ఉన్నదో అర్థం కావటం లేదు.

అసలు నీహారిక గారికి శంకరాభరణం బ్లాగుతో ఏమి పని?

నాకు తెలిసినంతవరకూ ఆవిడ పద్యాలు గట్రా ఏమీ వ్రాయరే?

ఈ నీహారిక గారైనా మరెవరైనా చేతనైతే అక్కడ ఇచ్చిన సమస్యను పద్యరూపంలో చక్కగా సరసంగా పూరించటానికి ప్రయత్నించాలి. ఇంకా శక్తి ఉంటే,  అక్కడకు వస్తున్న పూరణల గుణదోషాలను చర్చింవచ్చును.

లేకపోతే

అక్కడ కవులూ ఔత్సాహికులూ చేస్తున్న పూరణలను చదివి ఆనందించాలి.

లేదా

తనపనేదో తాను చూసుకోవాలి.

అంతే కాని పూజ్య బాపూజీని అవమానిస్తూ వ్యాఖ్య పెట్టటం ఏమిటి?

జాతిపితను అవమానించటం చూస్తూ సహించి ఊరకోలేక ఈ టపా వ్రాస్తున్నాను. అంతే కాని తీరికూర్చుని ఈ నీహారిక ప్రసక్తి ఎత్తతం నాకు  ఎంతమాత్రమూ  అవసరం కాదు.

బాపూజీని కూడా వదలకుండా గాంధీజయంతి రోజున ఇలా ఘోరంగా అవమానిస్తూ వ్యాఖ్యానించటం ఎంతమాత్రమూ క్షమించరాని నేరం.

నిత్యమూ శిక్షలూ శిక్షలూ అంటూ అందరివెంటా పడే ఈ నీహారిక గారికి ఇలాంటి అసహ్యమైన వ్యాఖ్య చేసినందుకు తప్పకుండా శిక్ష పడవలసిందే. సందేహం లేదు.

ఈ విషయంలో అందరూ నీహారిక గారి  ప్రవర్తనను ముక్తకంఠంతో గర్హించవలసిన అవసరం ఉంది.

జైహింద్!

నీహారిక అనే కొత్త వైరస్.

ఔరా సమరం అంటే ఇదా?

ఇంక సమరమే అని నీహారిక గారు బెదిరిస్తే అదేం టబ్బా ఈవిడ యుధ్ధానికి దిగటమేమిటీ ఐనా ఎవరితో అని యుధ్ధం చేస్తారూ? అదైనా ఎలా చేయగలరూ అనుకున్నాం. పోనీ నేనే అలా హాశ్చర్యపోయాను.

[ గమనిక:  తిరకాసుంది! నీహారిక అని రెండు బ్లాగరు ప్రొఫైళ్ళు కనిపిస్తున్నాయి!

నీహారిక పేరుతో ఇద్దరున్నారో లేదా ఒకరే రెండు బ్లాగరు ప్రొఫైళ్ళు నడిపిస్తున్నారో అన్న అనుమానం వస్తుంది. ఒక ప్రొఫైల్ నీహారిక  మరొక ప్రొఫైల్ నీహారిక ఇద్దరూ ఒకరే అని సులువుగానే తెలుసుకోవచ్చును. ఆవిడ టపా ఒకటి శ్యామలీయం గారికి నీహారిక వ్రాయునది... చూడండి. అందులో ఆమె రెండు ప్రొఫైళ్ళూ వాడారు మరి. ]

చివరికి ఆవిడ చేసిన - అక్షరాలా ఏబ్రాసి - పని ఒక స్పామర్‍గా మారటం.

అన్నిబ్లాగుల్లోనూ తిరుగుతూ అభ్యంతరకరమైన వ్యాఖ్య ఒకటి పంచిపెడుతూ పోవటం.

చెడు మీద మంచి యొక్క విజయమే విజయ దశమి అంతరార్థం.

ఇప్పుడు చెడు కామెంట్ల మీద బ్లాగర్లు అక్షరాలా యుధ్ధప్రాతిపదికన స్పందించి విజయం సాధించవలసిన సమయం వచ్చేసింది.

కోపోద్రేకంతో అసమంజసమైన మానసికస్థితిలో ఉన్నవాళ్ళు ఏదన్నా చేస్తారు మరి.

తన దగ్గరా ఒక కంప్యూటరు ఉంది.
తన ముందూ ఒక కీబోర్డు ఉంది.
తన బుర్రనిండా కోపం కూడా ఉంది.

ఇంకే బ్లాగుప్రపంచం నిండా కశ్మలవ్యాఖ్య వ్యాపిస్తోంది.

తస్మాత్ జాగ్రత.

బ్లాగరు మహాశయులారా!
మీరు ఇలాంటి వ్యాఖ్యలు మీ బ్లాగు పేజీల్లో అచ్చు కాకుండా చూడండి దయచేసి.
ఒకవేళ ఇప్పటికే అచ్చైపోతే అవి తొలగించి నష్టనివారణ చర్యలు తీసుకోండి.

రైతులు పొలాల్ని కాపాడుకుంటూన్నట్లే  క్రిమికీటకాల నుండి,  మీరు కూడా మీ బ్లాగు పేజీలను దుష్టగ్రహాగ్రహావేశాలనే క్రిమికీటకాలనుండి కాపాడుకోండి.

ఇకపై మీ చిత్తం మా భాగ్యం.

బ్లాగుకు ప్రత్యామ్నాయ వేదిక సూచించండి.

నా సాహిత్యవ్యాసంగానికి తగిన ప్రత్యామ్నాయ వేదిక గురించి అన్వేషిస్తున్నాను. ఇంతవరకూ శ్యామలీయం ప్రథానబ్లాగుగా నడిచిన ఈ వ్యాసంగానికి అనివార్యకారణాల వలన ప్రత్యామ్నాయం ఆలోచించుకొనక తప్పటం‌ లేదు. తగిన ప్రత్యామ్నాయం దొరికే వరకూ బ్లాగుల్లో కొనసాగటం‌ జరుగుతుంది.

నా శ్రేయాభిలాషులు ఎవరైనా తమదృష్టిలో ఉన్న ప్రత్యామ్నాయాల గురించి తెలియచేస్తే సంతోషిస్తాను. వారు తమ సూచనలను syamaliyam@gmail.com అనే నా మెయిల్‌కు పంపవలసిందిగా విజ్ఞప్తి.

నేను నా కృషిని మరొక తగిన వేదికకు మార్చుకొనే వరకూ బ్లాగుల్లోనే కొనసాగవలసి ఉంది కాబట్టి, ఇబ్బందులకు గురిచేసి ఆనందించే వారి నుండి సురక్షితంగా ఉండటానికి దారులు వెదుక్కొనక తప్పదు. అందుచేత ఈ‌క్రింది విధానాలను ప్రకటిస్తున్నాను.

• శంకరాభరణం, కష్టేఫలీ వంటి అతికొద్ది బ్లాగుల్లో తప్ప మరెక్కడా వ్యాఖ్యానించను. 
• ఎవరన్నా ప్రత్యక్షంగా కాని పరోక్షంగా కాని నాపైన వ్యాఖ్యలు చేసినా సమాధానం ఇవ్వను. 
• నా వ్యాఖ్యలకు ఎవరైనా ప్రతివ్యాఖ్యను వ్రాసినా నేను సమాధానం ఇవ్వటం‌ కష్టం. చర్చలకు నాకు సమయం ఉండదు.
• శ్యామలీయం బ్లాగులో వ్యాఖ్యల మీద ప్రతివ్యాఖ్యలను ప్రోత్సహించను. వ్యాఖ్యలు నేరుగా టపాకు సంబంధించి మాత్రమే ఉండాలి. ఇతరవ్యాఖ్యాతల అభిప్రాయాలపై ఖండన మండనలు వద్దు. చర్చలకు తావు బాగా తక్కువ.

అందరూ‌ సహకరించ వలసిందిగా విజ్ఞప్తి చేస్తున్నాను.

రాజారావు గారి పద్యాలను నేను తస్కరించానా?

పాఠకమహాశయులారా,

వరూధిని బ్లాగులో వచ్చిన ఈ క్రింది వ్యాఖ్యను పరిశీలించండి.

వెంకట రాజారావు . లక్కాకుల Aug 15, 2016, 7:27:00 PM
ఖ్యాతి వహించి నట్టి ఘను లక్కట నా పలు పద్య మాలికల్
వ్రాతలు తస్కరించి తమ బ్లాగున వేసిరి , ముందనుఙ్ఞ లే
దే! తమ చేతలేమొ ఘనతే , పెర వారివి తప్పిదా లగున్ ,
నీతులు జెప్పు కోవిదుల నీమము లిట్టివి , చూడ ముచ్చటౌ .


రాజారావు గారు ఘనుడు అంటే అనునిత్యం ఎత్తిపొడిచేది నన్నే కాబట్టి వారు తస్కరుడంటున్నది నన్నే అనుకొన వలసి వస్తోంది.

ఎంతో నొవ్వు కలిగింది ఈ నిరాధారమైన నిందాలాపానికి. వారి పద్యాల మాలలను దొంగిలించి నా బ్లాగులో ప్రచురించ వలసిన అగత్యం నాకేమి ఉంది?

నిజానికి, గత రాత్రి విపులమైన సమధానం వ్రాసాను. కాని ప్రచురించే ముందు సమయం తీసుకోవటం‌ మంచిదని ఆగాను.

నా సంగతి ఈ తెలుగుబ్లాగు లోకానికి చక్కగా తెలిసినదే. అటువంటప్పుడు ఇది నీలాపనింద అన్నది వారికి సులభగ్రాహ్యమే.  అందుచేత నేను విపులమైన అభ్యంతరాన్నీ వివరణనూ వ్రాయవలసిన అగత్యం ఏమీ లేదు కదా. కాబట్టి అలా విపులంగా వ్రాసినది మొత్తం తొలగించి కేవలం క్లుప్తంగా (నా రికార్డు కోసమే అనుకోండి) నా బ్లాగులో ఈ సంగతిని ప్రస్తావిస్తున్నానంతే.

వెత గలిగినన తాళుకొమ్మననే అని భగవద్వచనం అన్నట్లుగా సద్గురు త్యాగరాజస్వాముల వారు

   సద్భక్తులనడత లిట్లనెనే
   యమరికగా నాపూజఁ గొనెనే
   యలుగ వద్దనెనే
   విముఖులతోఁ జేరఁ బోకు మనెనే
   వెత గలిగిన తాళు కొమ్మనెనే

అని ఆరభిరాగం లో సాధించెనే అన్న పల్లవితో మొదలయ్యే తమ పంచరత్న కీర్తనలో ఉపదేశించారు కదా. అదే శిరోధార్యం.

కష్టేఫలీ శర్మ గారిని వేధించే ప్రయత్నం తప్పు.

ఈ రోజున వరూధినిబ్లాగులో క్రొత్తటపా  వచ్చింది.

          ఫ్లాష్ ! ఫ్లాష్ ! అతి త్వరలో కష్టే ఫలే కబుర్లు ధారావాహిక !

అంటూ.

ఈ ప్రయత్నం  పొరపాటు.

అందుకే, దానిపై నావ్యాఖ్యను ఈ ఉదయమే ఇలా వ్రాసాను. (వ్యాఖ్య time stamp Fri, 12 Aug 2016 04:24:19 GMT. అంటే మనసమయంలో ఉ. గం9:59ని)

ఈ ప్రయత్నం సరికాదు. కష్టేఫలీశర్మగారు కావాలనుకుంటే తమటపాలను బ్లాగులో ఉంచలేరా? వారు ఇకచాలు వద్దు అనుకున్నారు. మధ్యలో జిలేబీగారు దూరి వారి బ్లాగుటపాలను నేను ప్రకటిస్తాను అనటం అక్రమం, అనైతికం. ఇది ఆయన్ను క్షోభపెట్టాలన్న దురుద్దేశం తప్ప మరేమీ కాదు. చాలించండి దుండగాలు.

ఇది ఇంకా మాలికలో దర్శనం ఇస్తోంది. 

 వరూధిని బ్లాగువారు నా వ్యాఖ్యను ఎందుకు తొలగించారో మరి.

ఈ విధంగా బ్లాగర్లను వేధించే ప్రయత్నాలను అందరూ త్రిప్పికొట్టాలి.

ఇలాంటి చేష్టలకు తెగబడేవాళ్ళదే పైచేయి అయ్యేపక్షంలో బ్లాగర్లు తమ బ్లాగుల్ని తొలగించటమే ఉత్తమం అనుకొనే పరిస్థితి ఏర్పడుతుంది.

పబ్లిక్ బ్లాగులనుండి కష్టేఫలీ బ్లాగరు శర్మగారి నిష్క్రమణం.

కొన్ని కొన్ని సంఘటనలు మనస్సుకు సంతోషాన్ని కలిగిస్తాయి.

కొన్ని కొన్ని సంఘటనలు మనస్సుకు విచారాన్ని కలిగిస్తాయి.

కొన్ని కొన్ని సంఘటనలు మనస్సుకు ఉదాసీనతను కలిగిస్తాయి.

కొన్ని కొన్ని సంఘటనలు మనస్సుకు సంతోషవిచారాలను కలగలుపుగా కలిగిస్తాయి.

ఏ విధంగా చూసినా శ్రీ‌శర్మగారు అగ్రిగేటర్లనుండి తప్పుకోవటం అన్నది తెలుగుబ్లాగులోకానికి తీరని నష్టం. నాకైతే వారి ఈ నిర్ణయం వారికొరకు మంచిది, అవివేకంలో కూరుకొనిపోతున్న తెలుగుబ్లాగులోకానికి చెడ్దది అనిపిస్తున్నది.

ఐతే ఈ‌నష్టం కలగటానికి కారణం ఈ‌తెలుగుబ్లాగులోకం తాలూకు పోకడలే కారణం అంటే అందులో అతిశయోక్తి అణుమాత్రమూ‌ లేదు.

ఒకప్పుడు శ్రీ‌శర్మగారి కష్టేఫలీ బ్లాగు రెండువిధాలుగా అత్యున్నతమైన స్థానంలో ఉండేది.  మొదటికారణం, అనేకబ్లాగుల కన్నా హెచ్చు గౌరవాదరాలతో హుందాగా సాగుతూ ఉండటం. సామాజికజీవితంలో అందరికీ ఎంతో ఉపయుక్తమైన విషయాలను ఎవరికీ నొవ్వు కలగని రీతిలో వారు అందమైన నుడికారంతో కూడిన భాషలో అమృతభాండం వంటి తమ బ్లాగులో నిత్యసంతర్పణం చేస్తూ ఉండటం వలన ఆ ఆదరాభిమానాలు. రెండవకారణం, వారి బ్లాగు విలువను గుర్తించిన తెలుగుబ్లాగులోకం వారికి సముచితమైన గౌరవాదరాలను వినయపూర్వకంగా ఇస్తూ ఎంతో మర్యాదాపూర్వకంగా వ్యవహరిస్తూ అవసరమైన సమాచారాన్ని వారిని అడిగి తెలుసుకొని సంతోషిస్తూ‌ ఉండటం.

కాని రానురానూ ఈ‌ తెలుగుబ్లాగులోకానికి కొందరు తెగులు పట్టించారు. అమర్యాదాపూర్వకమైన వ్రాతలతో పెద్దవారి మనస్సును నొప్పించటమే పనిగా కొందరు చెలరేగుతూ ఉన్న బ్లాగులోకాన్ని విసర్జించక తప్పని పరిస్థితిని శ్రీశర్మగారికి కల్పించారు.

స్వయంకృతాపరాధంతో‌ తెలుగుబ్లాగులోకం ఈ‌దుస్థితిని తెచ్చుకున్నందుకు జాలిపడటం‌ మినహా చేయగలిగింది ఏమీ‌ కనిపించటం లేదు.

ఆయన పట్లు అవఙ్ఞను ప్రదర్శించటం చూస్తూ ఊరుకున్నందుకు అనండి, ఊరకుండటం తప్ప మరేమీ పూనుకొని చేయలేక పోయినందుకు అనండి అపరాథఫలితాన్ని ఈ బ్లాగులోకం అనుభవించక తప్పదు.

కొందరు తెలుగు బ్లాగర్లైతే ఇంకా నిస్సిగ్గుగా వారిని కించపరుస్తూ వినోదిస్తూనే ఉన్నారంటే అది అఙ్ఞానం అనుకోవాలా, అహంకారం అనుకోవాలా?

కొద్ది సంవత్సరాల క్రిందటశ్రీశర్మగారి బ్లాగు టపాలను నిర్లజ్జగా కొందరు దొంగతనం చేసారు. ఆ దొంగతనాన్ని వారు బయటపెట్టిన తరువాత నేను గమనించగా మరింత చౌర్యవిన్యాసం కనిపించింది. నిలదీసాను. ఈ సంఘటన మే, 2014సం. లో జరిగింది.  ఆ చోరశిఖామణి ఇచ్చిన జవాబు 'just i m sharing good information to my friend about our tradition . if u r giving permission then only i keep this page in my blog now i m removing' అని. ఏమన్నా బాగుందా? శ్రీశర్మగారి అనుమతి తీసుకోవద్దా? అందుకే ఆ సమాధానాన్ని తిరస్కరించి 'I'm sorry to say that your curt reply is hardly satisfactory.  Suggest you to apologize to sri Sarma ASAP.  Then you can seek his permission.  You better immediately delete all posts you copied from other sources without permission.  And please don't do such things again ever.' అని మరికొంచెం ఘాటుగా చెప్పాను. మరింత వివరంగా నిరసన తెలుపుతూ అదే రోజున మరొక లేఖ కూడా పంపాను. ఏమీ జవాబు లేదు

పనిలోపనిగా ఆవిడగారు మరొకరి బ్లాగునూ తస్కరిస్తూ ఉండటమూ గమనించి, ఆ బ్లాగరుకు కూడా సమాచారం ఇచ్చాను. వారి ధన్యవాదాలనూ‌ అందుకున్నాను.

తదుపరి కాలంలో ఆ దొరికిన దొంగ చేసినపని ఏమిటీ? తన Facebook పేజీలో‌ 'శర్మగారికి పిచ్చెక్కింది' అంటూ  ప్రేలాపనలకు దిగింది!

అలా దొంగతనంగా శర్మగారి టపాలను మరింకెందరు దోపిడీ చేసారో అని తప్పక అనుకోవాలి. కాని వారందరూ తెలుగుబ్లాగులోకం సభ్యులే.  మొత్తం బ్లాగులోకం అంతా సరిగా స్పందించి ఉంటే చోరుల ఆట కట్టేదని అనుకుంటాను. అలా జరగలేదు. అందుచేత అపరాథభావాన్ని అందరమూ మోయవలసి ఉంది.

పరిస్థితులు దిగజారుడుగా ఉండటాన్ని సహించలేక బ్లాగులోకంలో నుండి నిష్క్రమించాలనీ శ్రీశర్మగారు ప్రయత్నించారు. అగ్రిగేటర్లకు నా బ్లాగుల్ని మీ లిష్టుల్లోంచి తొలగించండి అని విఙ్ఞప్తి చేసారు. కొన్ని అగ్రిగేటర్లు ఆ విఙ్ఞప్తిని పెడచెవిని పెట్టాయంటే అది ఆయన పట్ల అమర్యాదగా ప్రవర్తించటమే.

ఆవుచేలో మేస్తే దూడ గట్టున మేస్తుందా అన్నట్లు ఘనతవహించిన అగ్రిగేటర్లే అలా అమర్యాద చేసినప్పుడు, మన తెలుగుబ్లాగులోకపు వీరులు తక్కువగా అమర్యాద చూపుతారా? కొందరు చెలరేగిపోయారు.

ఒకప్పుడు శ్రీశర్మగారి బ్లాగుకు అఙ్ఞాతల బెడద తక్కువగా ఉండేది.  కాని దిగజారుతున్న పరిస్థితులకు దారి తీసిన కాలంతో పాటు ఆ ముచ్చటా తీరుతున్నది.

బ్లాగుటపాలకు వ్యాఖ్యలు పాటించవలసిన కనీసమర్యాదలు కొన్ని ఉన్నాయి. అవి అందరకూ తెలుసు. కాని కొందరు తెలియనట్లు నటిస్తున్నారు. కొందరు తమదే మర్యాదామార్గం అని డబాయించటానికీ‌ ఇక్కడ సిధ్ధంగా ఉన్నారు. అందుకని సమగ్రతకోసం అవేమిటో టూకీగా చెప్పుకుందాం.

• వ్యాఖ్య టపా విషయానికి సంబంధించి ఉండటం.
• వ్యాఖ్యలో భాష విషయంలోనూ, భావం విషయంలోనూ, భావప్రకటనలోనూ, నిడివిలోనూ ఎంతమాత్రమూ‌ ఔచిత్యానికి భంగం కలిగించకుండా ఉండటం.
• ఇతరబ్లాగర్లతో వివాదాలకు తమ వ్యాఖ్యలను ప్రత్యక్షంగా కానీ పరోక్షంగా కానీ ఆయుధాలుగా వాడుకోకుండా ఉండటం.

ఇలాంటివన్నీ ఒకరిచేత చెప్పించుకోవలసినంత దుర్గతిలో తెలుగుబ్లాగువీరులు ఉన్నారని నేను అనుకోవటంలేదు. అందరికీ అన్నీ తెలుసును. కాని ఎవ్వరూ సముదాచారాన్ని గౌరవింవటం లేదు ఈ తెలుగుబ్లాగుల్లో అన్న చెడ్డపేరు తెలుగుబ్లాగులోకానికి వచ్చేసిందంటే దానికి కారణం ఈ‌బ్లాగులోకంలో అమర్యాద అన్నది ఎంతగా ప్రబలిపోయిందో అర్థం చేసుకోవచ్చును సులభంగా.

అందరూ ఈ దుస్థితికి కారణం అని అరోపించేంత అవివేకిని కాదు. ఎందరో చక్కగా హుందాతనాన్ని పాటిస్తున్నారు. వారెవరో పేరుపేరునా చెప్పలేం - ఎందుకంటే వారి సంఖ్య ఇంకా చాలా హెచ్చుగానే ఉంది కాబట్టి.

కాని ఈ సంఖ్య వేగంగా పడిపోతోంది అన్నది మనం మర్చిపోకూడదు.

మనస్తాపం చెంది ఎందరు మంచిబ్లాగర్లు తప్పుకుంటే అంతగా ఇక్కడ కాలుష్యసాంద్రత పెరుగుతుందని అర్థం చేసుకోవలసిన తరుణం ఇది.

కెమిష్ట్రీలాబ్‌లో ప్రయోగాలు చేస్తున్నప్పుడు మాకు తరచుగా డిమాన్‌స్ట్రేటర్లు ఒక హెచ్చరిక చేస్తూ ఉండేవారు. ఫలితాల్లో 2శాతం కన్నా ఎకువ తేడా వస్తే అది క్షంతవ్యం‌ కాదు పరీక్ష పోతుందీ అని. మనందరికీ‌ కూడా తెలుసు ఒక గిన్నెడు పాలు విరిగిపోవాలంటే ఏమాత్రం విరోధపదార్థం అవసరం అవుతుందీ అని. ఒక్క చుక్క విషం‌ కలిసినా పాయసం పనికిరాదూ అని తెలుసును. ఇవన్నీ మనకు తెలుసును కదా. అందుచేత ఎంతశాతం మంది బాధ్యతారాహిత్యంతో బ్లాగులోకాన్ని భ్రష్టుపట్టిస్తున్నారూ లాంటి ప్రశ్నలను దయచేసి లేవనెత్తకండి.

కొందరు అనవచ్చును. వ్యాఖ్యలను నియంత్రించ వచ్చును కదా అని. నిజమే. కాని పదేపదే అవి వస్తూంటే పెద్దమొత్తంలో, అవన్నీ‌ జల్లెడ పడుతూ కూర్చునేందుకు ఓపిక ఉండాలి కదా? అంత ఆసక్తి ఉండాలి కదా?

ఆలోచనాతరంగాలు బ్లాగులో అసలు వ్యాఖ్యలకే చోటులేదు. ఆయనెంత విసిగి పోయారో మరి అలా నిక్కచ్చి చేసారంటే. ఇలాంటి బ్లాగులు మరికొన్ని కూడా ఉండవచ్చును.

కాని ఎలా ఎంత నియంత్రించినా అదేదో స్వీయనియంత్రణ అంటారే అది లేని బ్లాగులోకంలో ఏమీ సత్ఫలితాలు రావు.  వెఱ్ఱిమొఱ్ఱి వ్యాఖ్యలకు ఒకరు చోటివ్వకపోతేనేం, మరొకరు ఇస్తారు. ఒకరైతే ఎవరికి తోచిన వ్యాఖ్యలను వ్రాసుకోండని  ఒకరు ఒక టపా పేజీనే కేటాయించారు! కొంతమందైతే ఒకచోట తమ వ్యాఖ్యకు స్థానం దొరక్కపోతే కోపించి వీలైనన్ని బ్లాగుల్లో ఆగ్రహావేశాలతో అనుచితమైన వ్యాఖ్యలు పుంఖానుపుంఖాలుగా వ్రాస్తున్నారు

అనునిత్యం అనేక టపాలక్రింద టపావిషయాలకు ఆమడదూరంలో వ్యాఖ్యాతలు యుధ్ధాలు చేసుకుంటూ పోతున్నారు. చూస్తూనే ఉన్నాం.

తోచక కొన్నీ‌ తప్పక కొన్నీ‌ బ్లాగుయుధ్ధాలు నిత్యం జరగటం చూస్తూనే ఉన్నాం.

ఈ యుధ్ధాలని చూసి వినోదించే వారూ, ఆ యుధ్ధాలకు ఆయుధాలూ మైదానాలూ సమకూర్చేవారూ కూడా బయలుదేరారు. కొన్నిసార్లు తగినంత యుధ్ధవాతావరణం ఏర్పడకపోతే సముచితమైన దోహదక్రియలకు దిగే మహానుభావుల్నీ నిరాశగా మనం గమనిస్తున్నాం‌ కాని ఏమీ‌ చేయలేకపోతున్నాం.

సముదాచారానికి విలువ లేకుండా పోతూ ఉండటం కాదు, అసలు సముదాచారం ఎందుకు పాటించాలీ అనే బాపతు ప్రజానీకమూ ఇక్కడ కనిపిస్తున్నారు. 

కొందరు బ్లాగర్లైతే మా బ్లాగులో ఎవరేమి వ్యాఖ్యలు వ్రాసినా మాకు అభ్యంతరం లేదు, అమర్యాదాపూర్వకంగా ఉన్నాసరే అవిమాకు అమూల్యమే అనేస్తున్నారు. వారి వారి ప్రయోజనాలు వారికి ఉండవచ్చును. కాని ఈ‌బ్లాగులోకం విస్తృతప్రయోజనాన్ని కూడా కాస్త బ్లాగర్లంతా దృష్టిలో ఉంచుకోవటం‌ వారి బాధ్యత కాదా? దానినుండి తప్పించుకుంటా మంటే చివరికి ఇలాంటి పరిస్థితి రాక తప్పదు.

ఒక ప్రముఖబ్లాగరు శర్మగారిని కర్మగారు అంటూ ఎద్దేవా చేస్తారు! పెద్దవారికి ఇదా మన బ్లాగులోకం ఇచ్చే మర్యాద? ఎంతమంది ఇలాంటి మాటలను ఖండించగలిగిందీ ఒక్కసారి ఆలోచించుకోండి. చివరికి ఇలాంటి మాటలనూ ఇలాంటి అవినయాన్నీ వినోదించగల స్థితిలో ఉండటం ఈ‌ తెలుగుబ్లాగులోకానికి ఎటువంటి గౌరవాన్ని ఆపాదిస్తుందన్నది కొంచెం ఆలోచించండి.

ఈ రోజున వచ్చిన ఒక అక్షరాలా పొగరుబోతు అనామకులవారి వ్యాఖ్యను చూడండి. శర్మగారు  తన (బ్లాగ్)ఇల్లు మూసేసుకుని ఇతరుల (బ్లాగ్)ఇల్లిళ్ళూ తిరుగుతున్నారన్నమాట! అని. ఇలాంటి మేళం వలనకాదూ ఈ రోజున తెలుగుబ్లాగులోకం  శర్మగారిని దూరం చేసుకుంటున్నదీ? ఈ‌మాట వీళ్ళని అడిగి లాభం ఉంటుందా? ఈ‌ శర్మ గారు లేకపోతేనేం అంటారు. వాళ్ళకేమీ‌ నష్టం ఉండకపోవచ్చు. తెలుగుబ్లాగులంటే ఈ‌ దురుసుదనపు కాలక్షేపరాయుళ్ళేనా అన్నది ఆలోచించుకోవాలి.

మరొక్క ప్రముఖ బ్లాగరు ఎవరండీ శర్మగారు......? అంటారు.  ఏమీ? వారి వ్యాఖ్య చూపిస్తున్నదిగా శర్మగారి ప్రొఫైల్ లింక్? అక్కడికి పోతే వారెవరో తెలియదా? ఇతరుల టెక్నిక్కులను పట్టి ప్రదర్శించే మన మేధావులకు అదేమన్నా బ్రహ్మవిద్యా? ఇలాంటి అవినయపరుల వలన కాదా ఈ రోజున తెలుగుబ్లాగులోకం  శర్మగారిని దూరం చేసుకుంటున్నదీ? పైగా ఆ బ్లాగరు శ్రీశర్మ గారి బ్లాగులో పరంపరగా వ్యాఖ్యలను వ్రాస్తూనే ఉండేవారే కాని వారినీ వారి బ్లాగునూ‌ అస్సలు ఎరుగని వారు కానేకాదే! మరెందుకు నటన?‌ ఎందుకలా వారిని ఎద్దేవా చేయటం?

ఈ తెలుగుబ్లాగులోకం పోకడలనూ, ఈ పోగడలను పట్టించుకోని అగ్రిగేటర్లనూ పక్కన పెట్టి తన వ్రాతలేవో తను వ్రాసుకోవాలని శ్రీశర్మగారు అనుకుంటే అందులో అక్షేపణీయం ఏమీ లేదు. గట్టిగా పట్టించుకుందుకు మాకు పెసులుబాటు లేదూ మేము ఉచితంగా సేవలందిస్తుంటే మాటలంటారా అని అనవచ్చును అగ్రిగేటర్ల వాళ్ళు. కాని వారు కూడా తగుమాత్రం బాధ్యత వహించకుండా ఆ సాకు వెనకాల దాక్కోలేరు.

ఇప్పుడు శ్రీశర్మగారి వ్రాతలను అభిమానంతో చదివేవారికి ఙ్ఞానతృష్ణ కలవారికీ మాత్రం వారి బ్లాగు కనిపిస్తుంది. అదీ వారి ఆహ్వానం మేరకే అనుకుంటాను. శర్మగారికి ఉన్న సౌకర్యం - అనుచితంగా మెలిగే వారిని పాఠకుల్లోనుండి పంపించి వేయటం. యోగ్యులకు అలాంటి దుర్గతి రాదు కాబట్టి, శర్మగారికీ ఆ చదువరులకూ కూడా మనశ్శాంతి. నిజాయితీకల పాఠకులకు అమృతవితరణమూ ఇకమీద నిరాటంకం.

శ్రీశర్మగారి ప్రయత్నం విజయవంతం కావాలని ఆశిస్తున్నాను.
(పనిలో పనిగా, తెలుగుబ్లాగులోకం కాస్త కళ్ళుతెరవాలనీ ఆశిస్తున్నాను.) 

[నేను ఇలా వ్రాయటమే గొప్ప దురుసుతనం అనీ నాబోటి వారివల్లనే ఈ తెలుగుబ్లాగులోకం చెడిపోతోందనీ అనేవాళ్ళు కూడా ఉండవచ్చును. అటువంటి వారికొక నమస్కార శతం. వారితో వివాదానికి దిగనని సవినయంగా అందరికీ మనవి చేస్తున్నాను.]  

 

శ్యామలీయంపై శ్రీమాన్ లక్కాకుల వేంకట రాజారావుగారి విసుర్లు.

ఈ మధ్యకాలంలో నేను కొందరికి దేముడు కాదండీ దేవుడు అన్నది సరైన పదం అని చెప్పాను. వారు సరిదిద్దుకోవటమూ జరిగింది. సహజంగానే నటనాపూర్వకంగానో కాని కలహప్రియురాలుగా కనిపించే జిలేబి గారి నుండి దేముడు బాబాయ్ అన్న ఒక టపా వచ్చింది. ఆ టపాను ఆరంభించటమే నన్నొక బెత్తం మాష్టారుగా చూపించారు జిలేబిగారు! సంతోషం.

జిలేబీగారు బహుశః ఆశించినట్లుగానే శ్రీమాన్ లక్కాకుల రాజారావుగారు చర్చను ఇలా ఆరంభించారు. (శ్రీరాజారావు గారు తమదైన పధ్ధతిలో ఎత్తిచూపేదాక -మాలికలో వారి వ్యాఖ్యను చూసేదాక -నేనూ గమనించ లేదు, ఇంటి పేరు పొరపాటుగా వ్రాసానని! ఇప్పుడు, అంటే జూలై 21న సరిచేసాను. )

-జూలై 10, 2016న వరూధిని బ్లాగులో వ్యాఖ్య
నీమమ్మున పల్లె జనులు
దేముడనుచు మ్రొక్కులిడెడు తీరు తెలిసియున్ ,
దేముడిలో తప్పు వెదుకు
ధీమతులకు భాష తీరు తెలుపుము దేవా!

జూలై 10,2016న వరూధిని బ్లాగులో వ్యాఖ్య
రావణుడి లోని వా మన
దేవుడిలోనూ గనుపడ తెలుగు జనమ్ముల్
పోవిడి , రాముడిలో గల
మూ వెలయగ దేముడనిరి ముచ్చట గొలిపెన్. 

దేముడు అన్నపదం తప్పుకాదన్నట్లూ, నేను భాషతీరు తెలియకయే తప్పువెదులుతున్నట్లూ వారు స్పష్టంగానే ఆరోపించారు.  ఇది నన్ను తీవ్రంగా బాధించబట్టి నేనుకూడా ఒక సమాధానాన్ని వ్రాసాను దేముడు ఎవరో తెలియని ధీమంతుడిని అట  అంటూ ఒక టపాగా శ్యామలీయంలో. రాజారావుగారు తమ వివరణ అనండీ సమాధానం అనండి ఏదీ ఇవ్వలేదు నాటపాకు వ్యాఖ్యగా. కాని వారు  జిలేబీగారి వరూధిని బ్లాగులో ఇలా నన్ను ఆక్షేపిస్తూ వ్రాసారు.

- జూలై 12, 2016న వరూధిని బ్లాగులో వ్యాఖ్య
జన వ్యవహారము కొరకా
ఘన పండిత సుష్టు కొరకు గలవా భాషల్?
జన భాష నుండి విడివడి
ఘన పండితు లుంట వారి ఘనతా ! అహమా?

పండితుల మాట సుష్టువు!
దండిజనుల నుండి పుట్టి తల్లి పలుకు గా
మెండుగ వ్యవహారము నం
దుండు పలుకు సుష్టువు నకు దూరంబగునా?

భాష జనుల కొరకు , పండితులకు గాదు ,
ప్రజలు మాటలాడు పలుకు సుష్టు ,
పదము మారు , దాని పరమార్థమును మారు
మార్పు లేని భాష మరణమొందు.

ఎరుకగల వారమందురు ,
అరమరికలు లేని జనుల వ్యవహారములో
విరిసిన తాజా మల్లెల
పరిమళ పదసంపద లకు పరిహాసములా!

మరల వారే తమ బ్లాగులో కూడా ఒక టపాగా తమ అక్షేపణలను ఈ క్రింది విధంగా తెలిపారు. పైవ్యాఖ్యకూ దీనికీ కొద్దిగానే తేడా అంతే.

జూలై 12న రాజారావుగారి బ్లాగులో టపా
జన వ్యవహారము కొరకా
ఘన పండిత సుష్టు కొరకు గలవా భాషల్?
జన భాష నుండి విడివడి
ఘన పండితు లుంట వారి ఘనతా ! అహమా?

పండితుల మాట సుష్టువు!
దండిజనుల నుండి పుట్టి  తల్లి పలుకు గా
మెండుగ వ్యవహారము నం
దుండు పలుకు సుష్టువు నకు దూరంబగునా?

భాష జనుల కొరకు , పండితులకు గాదు ,
ప్రజలు మాటలాడు పలుకు సుష్టు ,
పదము మారు , దాని పరమార్థమును మారు
మార్పు లేని భాష మరణమొందు.

ఎరుకగల వారమందురు ,
అరమరికలు లేని జనుల వ్యవహారములో
విరిసిన తాజా మల్లెల
పరిమళ పదసంపద లకు పరిహాసములా!

ప్రజల నాల్కల పయి బ్రతుకును భాషలు ,
పండితుల మెదళ్ళ పైన కాదు,
ప్రజల నాల్కల పయి పరవశించు పలుకు
జీవ గుళిక  , గొప్ప చేవ కలది .


వారి టపాకు వారే ఒక వ్యాఖ్యను ఇలా జోడించారు మరికొంచెం వివరణగా.
జూలై 12న వారి టపాక్రింద వారిదే ఒక స్పందన
జనంలో ఎవ్వరూ నాన్నను అలా అన్న వారు లేరు,మీరు పిలుచుకుంటానంటే తమ ఘనతను కీర్తిస్తాను .
దేముడు అనే పదం బూతూ కాదు , పైత్యమూ కాదు. దేవుడు అనే పదానికి పర్యాయంగా నెల్లూరు, కడప ఇంకా చాలా జిల్లాల్లో జనం వాడుకలో ఉంది . ఎరుక లేనందున వ్రాయగా దిద్దేనంటాడాయన . పైగా జనం వాడుకలో లేదంటాడు .
భాష సృష్టికర్తలు జనం . పండితులు కాదు . భాష
మాట్లాడే జనం నాల్కల మీద బ్రతికుంటుంది .
పండితుల మెదళ్ళలో కాదు .
తెలుగు మాట్లాడే వాళ్లంతా ఎరుక లేని వాళ్లూ కాదు . బూతులే మాట్లాడుతూ కూర్చోడం లేదు .
' దేవుడు అనే పదానికి పర్యాయంగా కొన్ని చోట్ల
దేముడు అనే వ్యవహారం కూడా ఉండొచ్చు .
ఐతే , అది దేవుడు అనే పదం నుండి ఏర్పడిందే కదా! దేవుడు అని రాస్తే బాగుంటుంది ' అని మర్యాదగా, సున్నితంగా కూడా చెప్పొచ్చు . కానీ, ఇది తప్పు , ఇలానే ఉండాలి అని శాసించడాన్ని
పండితాహంకారమంటారు .

జూలై 13న వారి స్పందన అదే టపాక్రిందను.
వాడుకలో పదాలు మార్ఫుకు లోనగుట సహజం. దీన్ని భాషాపరిణామమంటారు. అసలు దేముడు అనే మాట వాడుకలోనే లేదన్నాడే, దాన్ని విభేదించాను. ఎవ్వరైనా తాము సర్వఙ్ఞుల మనుకోవడం అఙ్ఞానమని తెలుసుకుంటే మంచిది. అలాగే భాషా విషయంలో ఒక్కొక్కరి పంథా ఒక్కో రకం . ఈ పదం అసదు, ఈ పదం గ్రామ్యం, జనవాడుకపదాలు రాతలో వాడరాదు. అనే వాళ్లకు
అనేక నమస్సులు. అసలు భాషకు పరమ ప్రయోజనం జన వ్యవహారము. తతిమ్మా వ్యాసంగాలన్నీ ఆనుషంగిగాలు.  

మీరు గమనించారా? ఆయన ఏకవచనంలో నన్ను సంబోధించటం. నాకైతే నొవ్వు కలిగి ఆయనకు తెలియబరిస్తే ఆయన స్పందన చూడండి.
జూలై 13నవారి వ్యాఖ్య. ఇది వారు చేసిన ఏకవచనప్రయోగాన్ని ఎత్తిచూపినందుకు వారి స్పందన
పల్లెల్లో పుట్టి పెరిగి
పల్లెల ప్రాంతీయ తత్త్వ బహు సహజత్వం
బుల్లంబున పాదుకొనెను,
నెల్లూరు పలుకు బడులు నెలకొను కతనన్ -

అన్నా శ్యామల రాయా!
పన్నుగ నేకవచనమున పలుకుబడి విథం
బన్నది మా పలుకు తీరు
ఉన్నది ఉన్నట్లు పలుక ఉలుకేలయ్యా!

తెచ్చి పెట్టుకున్న తెగగౌరవము కన్న
ప్రేమ లూరు పిలుపు పేర్మి గాదె!
అన్న యనుటకన్ప ఆత్మీయ బంధమ్ము
గారు గీరనుటలొ కాంచ గలమె? 

వారికి నన్ను ఎంత అధిక్షేపించినా తనివి తీరటం లేదండి. ఇది చూడండి.
- జూలై 14, 2016న వరూధిని బ్లాగులో వ్యాఖ్య
భవదీయాంద్ర మహాద్భుత
కవితా ధను ముక్త రగడ ఘన శరములు తా
కి , వికావికలైరి ఘనులు,
స్తవనీయము తవరి పద్య ధను తాడనముల్.


వారు ఈ క్రింది వ్యాఖ్యలో తెలుగుతూలిక బ్లాగులోనికి వెళ్ళి మరలా నాపై కత్తులు దూస్తున్న విధం గమనించండి.

ఆ బ్లాగులోని సదరు టపాక్రింద నేను వ్యాఖ్యను ఉంచలేదే! కాని వారు నేనే తప్పక ప్రతి బ్లాగు దూరి తలమునకలుగాతప్పులె వెదికెడు ఘనుడనని అక్కడకు పోయి ఆక్షేపణ చేస్తున్నారు.
 జూలై 17, 2016న తెలుగుతూలికలో వ్యాఖ్య
తప్పులు వెదుకుటె పనిగా
తప్పక ప్రతి బ్లాగు దూరి తలమునకలుగా
తప్పులె వెదికెడు ఘనులకు
ఒప్పదు రచనా మనోఙ్ఞ మొప్పరు గుణముల్ .
తప్పులు వెదికే వారలు
తప్పక తమ రచన చదివి తమలో గల యీ
తప్పులు వెదికే దుర్గుణ
మిప్పటికైనా విడుచుట మేలగు నండీ .

వారు నన్ను ఏకవచనంలో సంబోధించటంపై నేను నిరసన తెలిపినపుడు చక్కగా 'అన్నా శ్యామల రాయా! ' అన్నారు. తనది ' ప్రేమ లూరు పిలుపు' కాని వట్టి అలాంటిలాంటి ఏకవచనప్రయోగం కాదన్నారు. దానిని ఒక 'ఆత్మీయ బంధమ్ము' అంటూ చిత్రించారు. సంతోషం.

కాని ఇతరత్రా వీలైనంత ఘాటుగా హేళన చేస్తూ మాట్లాడారు ప్రతిసారీ. చదువరులు కొంచెం గమనికతో చదివితే అది సులభంగానే పోల్చుకొన వచ్చును. నాది పండితాహంకారం అట. పండితుడను కాను బాబో అని ఎన్నిసార్లు బ్లాగులోకానికి స్పష్టం చేసాను!? మాటిమాటికీ ఘనుడు అని ఎత్తిపొడవటంలో ఉన్న ప్రేముడిని మీరే చూడండి. అన్నట్లు నాపై విసుర్లు పడ్డప్పుడల్లా జిలేబీగారు ఆనందోత్సాహాలతో స్పందించటమూ గమనించండి. ఎందుకో ఈ నిరుపయోగమైన అకారణవైరాలు!

నేను రాజారావు గారికి ఏ విన్నపమూ చేయటం లేదు.  వారు ఉచితానుచితాలనుకొంచెంగా అలోచించుకుంటే బాగుంటుందని ఆశిస్తున్నానంతే. అకారణవైరం వారికి నాపైన ఉన్నపక్షంలో నేను చేయగలిగింది ఏమీ లేదు, కేవలం ఉపేక్షించి ఊరకొనటం తప్ప. నాకైతే వారితో ఏవైరమూ లేదు ఏవిధమైన వైరకారణమూ లేదు.  

రామాయణంలో వాల్మీకులవారు మంధర అలా ఎందుకు చేసిందండీ అంటే మంధరాః పాపదర్శినీ అని చెప్పి వదిలేసారు. నా దురదృష్టం కొద్దీ, నేనేమి వ్రాసినా ఎవరికి ఏమి సలహా ఇచ్చినా అది ఒక అపరాధం లాగే తోస్తోంది వారి దృష్టికి!  చెప్పానుకదండీ దురదృష్టం అని. అంతే. అందుచేత ఆవిషయంలో ఏమీ చేయలేను. ఉపేక్షయే శరణ్యం.

ఈ టపా వ్రాయటానికి కారణం?
నా మనసులోనుండి ఈ విషయాన్ని ఇంతటితో దూరం పెట్టటం.

నా మనసునుండి నొవ్వును తొలగించుకొనటానికి వ్రాసాను కాని ఎవరినీ నొప్పించటం నా ఉద్దేశమూ కాదు, వృత్తీ కాదు,  ప్రవృత్తీ కాదు. ఎవరికైనా ఇబ్బంది కలిగితే, మన్నించాలి.

వ్యాఖ్యానందుల నుండి బ్లాగులోకాన్ని రక్షించుకోవాలి!

ఆనందం అనేక విధాలు. అందులో ఈ మధ్యకాలంలో కొందరు బుధ్ధిమంతులు కనుగొన్న కొత్త ఆనందం పేరు వ్యాఖ్యానందం. మళ్ళా ఈ వ్యాఖ్యానందంలో రచ్చచర్చానందం, పిచ్చిగోలానందం, వ్యాఖ్యాసంఖ్యానందం లాంటి స్వల్పబేధాలతో రకాలు కనబడతాయి.  మిఠాయికొట్లో శనగపిండితో చేసిన మిఠాయిలు అని అడిగితే కొన్ని రకాలు చూపిస్తాడు. మంచి నేతి మిఠాయిలే చూపమంటే కొన్ని కొన్ని చూపిస్తాడు. ఇలా పలురకాల మిఠాయిలుంటాయి. ప్రతిమిఠాయినీ ఒకటి రెండురకాల వర్గాల్లో చేర్చవచ్చును. శనగపిండిమిఠాయిల్లో రకాలున్నా అన్నీ శనగపిండి మిఠాయిలే కదా. అలాగే ఈ వ్యాఖ్యానందంలో రకరకాల వర్గాలున్నా అవన్నీ మౌలికంగా వ్యాఖ్యానందంలోనికే వస్తాయి.

వ్యాఖ్యలలో విషయసంబంధం లేనివీ, దురుద్దేశాలున్నవీ వగైరా వ్యాఖ్యల్ని ప్రచురించబోమని కొందరూ, ముందు అన్నీ ప్రకటించినా అలాంటి దుర్వ్యాఖ్యల్ని పీకేస్తామని కొందరూ అంటూ ఉంటారు కాని చాలా నిరుపయోగకరమైన వ్యాఖ్యలూ నిందాపూరితమైన వ్యాఖ్యలూ బ్లాగులోకం నిండా  దర్శనం ఇస్తూనే ఉన్నాయి అనునిత్యం. ఇక్కడ తెలుగు బ్లాగులోకం నిండా అని నా ఉద్దేశం, మిగతా భాషల్లోని బ్లాగులగురించి నాకు తెలియదు లెండి.

వ్యాఖ్యల్లో అభ్యంతరకరమైనవి ఉంటే వాటికి ఆ వ్యాఖ్యానందులు మాత్రమే కాదు, ఆ వ్యాఖ్యలను ప్రచురించిన బ్లాగర్లూ పూర్తిగా బాధ్యులే అన్నది తరచుగా మనం మరచిపోతున్నాం.  నిజానికి నిర్మొగమాటంగా చెప్పాలంటే మన తెలుగు బ్లాగర్లు ఆ సంగతిని పూర్తిగా పట్టించుకోవటం లేదు. ఇది కడుంగడు విచారణీయం అనను కాని ఇది చాలా అభ్యంతరకరం అని చాలా నిర్మొగమాటంగా అనేస్తాను.  ఇక్కడ కొంతమంది మన బ్లాగర్లు కొంచెం తెలివైన మాట ఒకటి వక్కాణిస్తూ ఉంటారు.  ఆ మాట ఏమిటంటే వాక్స్వాతంత్ర్యం అట. ఏమిటండీ వాక్స్వాతంత్ర్యం?   వెక్కిరింపులకు దిగేందుకూ, నిందలు వేసేందుకూ,  తిట్లపురాణంతో విరుచుకు పడటానికి ఎవరికైనా ఎలాంటి స్వాతంత్ర్యం ఐనా ఎలా ఉంటుందండీ అసలు?   పోనీ మీకు తిట్టు అనిపించింది నాకు దీవెన అనిపించింది అంటారా మీరు?  కనీసం మీ టపాల్లోని విషయానికి ఏమీ సంబంధం లేని వ్యాఖ్యలనూ కనీసం బాదరాయణసంబంధం ఐనా చూపలేని వ్యాఖ్యలనూ కూడా మీరు గుర్తుపట్టలేని స్థితిలో ఉన్నారా?  ఎలాంటి వ్యాఖ్యలైతే ఏం? మా టపాలకు వ్యాఖ్యలు రాలటం ముఖ్యం - మరిన్ని వ్యాఖ్యలను రాల్చే సత్తా ఉన్న వ్యాఖ్యలు రాలితే మరీ మరీ ఆనందం అంటున్నారా?

ఈ మధ్యకాలంలో తెలుగు బ్లాగర్లు నిస్తేజం ఐపోయారనీ రాయటం తగ్గించిన వారూ మానేసిన, మానేస్తున్న వారూ ఎక్కువైపోతున్నారనీ ఒక మాట వినిపిస్తోంది.  అది విచారించదగిన సంగతే. కాని ఆ పాపం అంతా వెలపరం కలిగిస్తున్న వ్యాఖ్యలతో బ్లాగులోకాన్ని గబ్బుపట్టిస్తున్న వ్యాఖ్యానందులే తమ భుజాలమీద మోయక తప్పదు.

కొందరు రచ్చచర్చానందులుంటారు.  మీరొక టపావ్రాయటం ఆలస్యం. లేదా మీరొక వ్యాఖ్య వ్రాయటం ఆలస్యం మీ వెంటబడి వేధిస్తూ ఉంటారు. వారికి మీరు సంజాయిషీలు చెప్పుకోవాలి, ఋజువులు చూపాలి.  అమాయకంగా ఆపని చేయబోతే మీరు క్రొత్తగా చెప్పినమాటల్లోంచి మళ్ళా పాయింట్లు లేవనెత్తుతారు. అనంతంగా వాళ్లతో వాదించేందుకు మీరు ఉద్యోగం సధ్యోగం మానేయాలి లేదా మీరు పిరికివారు, మీ దగ్గర విషయం లేదు వగైరా మాటలు! ఇలాంటి వారిని తయారు చేసినా చేయకపోయినా, వాళ్ళకు మన నిరుపయోగ చర్చావేదికల బ్లాగులు రాజపోషణ కల్పిస్తున్నాయి. వాదనలతో ఏమి తేలుతుంది? అదీ ఇలాంటివారితో? మీరు కాని నిక్కచ్చిగా మాట్లాడబోయారో మీకు ఎమోషనల్ బ్లాక్‍మెయిలర్ అని ముద్రను కూడా ఈ చర్చావేదికలు అనుగ్రహిస్తాయి. తస్మాత్ జాగ్రత.

ఈ మధ్య ఒక టెక్నిక్ ప్రచారంలోనికి వస్తున్నది. ఒక వ్యాఖ్యను వ్రాయటం అది మాలికలో వ్యాఖ్యల విభాగంలో కనబడే దాకా వేచి ఉండటం అది కాస్తా మాలికలో కనిపించాక తన వ్యాఖ్యను తానే టపాపేజీనుండి తొలగించటం. చాలా బాగుంది. ఏకక్రియా ద్వ్యర్థికరీ.  తన వ్యాఖ్య టపా క్రింద కనిపించదు - కాబట్టి దానిమీద ఎవరూ ప్రతివ్యాఖ్య చేయలేరు - ముఖ్యంగా బ్లాగరు తొలగించేదీ స్పందించేదీ ఏమీ ఉండదు. అదొకటి. కాని తన వ్యాఖ్య మాత్రం మాలికలో తాండవం చేస్తూనే ఉండాలి కొన్నాళ్ళపాటు. అప్పుడు చదువరులకు తన మాట చేరుతుంది. ఇది రెండవది.  ఈ మధ్యకాలంలో ఈ టెక్నిక్కును ఒకాయన (ఒక కిచిడీ పేరు లెండి నాగార్జున రెడ్డి అక్కినేని అట), వరూధిని బ్లాగులో ప్రయోగించారు. అక్కడి తన కామెంట్లు తానే తొలగించుకున్నారు. కాని ఈ నాటికీ అది మాలిక వ్యాఖ్యల విభాగంలో కనిపిస్తూనే ఉంది. అతితెలివి బాగుంది. మాలికవారు కొత్తవ్యాఖ్యల్ని ఎప్పటికప్పుడు చేరుస్తున్నారు కాని పాతవాటిని -ముఖ్యంగా టపాల క్రింద లేని వాటిని - తొలగించరు. ఈ లొసుగును వాడుకోవటం అనేదే వీరి టెక్నిక్.

ఈ పనిలేని వ్యాఖ్యానందుల పుణ్యమా అని చిరాకుపడో నొచ్చుకొనో వ్రాయటం మానుకొన్న వారు ఉన్నారు.  మీ వ్యాఖ్యలు మాకు అవసరం లేదు అని చెప్పి తలుపులు మూసిన వారు కూడా ఉన్నారు. 

బ్లాగర్లు తమ తమ బ్లాగులకు తక్షణం మోడరేషన్ ఎనేబుల్ చేయక తప్పనిసరి పరిస్థితి నెలకొని ఉంది.  బ్లాగర్లు తమతమ బ్లాగుల్లో వాసి గల వ్యాఖ్యలకు మాత్రమే ప్రచురణార్హత కలిగించితే చాలా వరకూ చెత్తవ్యాఖ్యలని నిరోధించవచ్చును.

నా అభిప్రాయం నేను చెప్పాను. బ్లాగులోకం కాస్త పచ్చగా నాలుగు రోజులు ఇంకా బతకాలని ఆశిస్తున్నవాళ్ళు ఈ విషయంలో కాస్త సీరియస్‍గా స్పందించవలసిందిగా విజ్ఞప్తి.

చివరిమాట. ఈ తెలుగుబ్లాగులోకాన్ని మనమే సృష్టించుకున్నాం. దాని ఉనినికీ మనికికీ మనమే బాధ్యులం. బాధ్యతలేని వ్యక్తులు ఈ బ్లాగులోకంతో ఆటలాడుకోకుండా చూసుకోవలసిన బాధ్యత కూడా మనదే!

అచ్చుకు నోచని నా వ్యాఖ్య

మున్నుడి:   నిన్న నేను చేసిన వ్యాఖ్య ఒకటి అచ్చు కెక్క లేదు. పోనీయండి, నేనే అచ్చేసికుంటున్నాను!

>ఇది విన్నాక తెలుగువాడిగా పుట్టడం ఓ అదృష్టం అనిపించింది

వ. మంచిది.

మ. మనుజుల్ గీచిన గీత కావలను సన్మానంబుతో నుండుచో
మనముల్ సంతస మేర్పడంగ నెగురన్ మా గొప్ప నదృష్టమే
యన వచ్చుం గద చూడగా నదియు నూహాతీతమై యొప్పు నా
ఘన కాల ప్రతిపాద్య సౌఖ్యమగుచున్ కన్పించుచుండెం గదా

మ. మనుజుల్ గీచిన గీత కీవలగ నే మాత్రంపు తేజంబు లే
కను దుఃఖంబున నీరసించి వగవంగన్ వచ్చు నా దైన్య మే
మని వర్ణింపగలారమయ్య యది యూహాతీతమై యొప్పు నా
ఘన కాల ప్రతిపాద్య కష్టమగుచున్ కన్పించుచుండెం గదా

కం. ఆవల నదృష్ట మున్నది
ఈవల ఘన దుఃఖ మున్న దీ రెండును కా
లావధి చే నేర్పడినవి
యే వేళకు నెట్లు మారు నెవ్వరి కెఱుకౌ.

వ. కాబట్టి ప్రాజ్ఞులు రెంటిండి యందును సమబుధ్ధి కలిగియుందురు.

ఈ వ్యాఖ్య తిరస్కరణకు గురైనదో లేదా సదరు బ్లాగువారు ఇంకా పరిశీలించలేదో తెలియదు. ఈ పద్యాలు కాసినీ జనం చదివినంతమాత్రాన కొంప మునిగేదేమీ లేదనిపించి ప్రచురిస్తున్నాను.

కొండలరావుగారి వ్యాసం - బ్లాగర్లకు వ్యాఖ్యాతలకు సలహాలు

పల్లె ప్రపంచం - ప్రజ లో నేనడిగిన "తెలుగు బ్లాగర్లకో విజ్ఞప్తి : కామెంటడం ఓ కళ - దానినెందుకు కలగా మిగులుస్తున్నారు?"  అన్న ప్రశ్నకు సమాధానంగానూ, శ్యామలీయం గారి బ్లాగులో "వ్యాఖ్యారంగ విమర్శనం - వ్యాసాలకు ఆహ్వానం!" అన్న పిలుపుకు వ్యాసంగానూ ఏదైనా వ్రాద్దామనుకుని మొదలెడితే ఇలా పెద్ద వ్యాసమయింది. ఎడిట్ చేసే ఓపికలేక యధాతధంగా పోస్టుగా పబ్లిష్ చేస్తున్నాను. ఓపికగా చదివిన వారు తమ అభిప్రాయాలు చెప్పగలరని విజ్ఞప్తి.

భూమి మీద 84 లక్షల జీవరాసులు నివసిస్తున్నాయని ఓ అంచనా ! ఇన్ని జీవరాసులలో మనిషి ప్రత్యేకత 'మనసు' . మనసుకు నిర్వచనం మనిషి యొక్క ఆలోచనావిధానం . మనిషిలో ఇతర అవయవాలు చేసినట్లుగానే మెదడు చేసే పని ఆలోచించడం. ఈఆలోచన అనేది మనిషికీ - ఇతర జీవులకు తేడాని తెలియజేస్తున్నది. .

మనిషి మాత్రమే పాత దానిని బేరీజు వేసుకుని కొత్తగా ఎలా అయితే తనకు బాగుంటుందో అని ఆలోచించి మరీ ప్రయత్నం చేస్తాడు. ఇది మనిషికి కావలసిన అన్ని రంగాలలో నిరంతరం జరిగే ప్రక్రియ. జంతువులు లేదా మిగతా జీవరాసులు అలా కాదు. సహజాతంగా తరతరాలుగా తమకున్న నాలెడ్జ్ మేరకు మాత్రమే అలాగే మారకుండా జీవిస్తున్నాయి.  కేవలం ఒక్క మనిషి మాత్రమే ఆలోచించి తను మారుతూ,  పరిస్తితులను మార్చుతూ ఉంటాడు.

ఇక్కడే మనిషికీ - మనిషికీ మధ్య కొంత ఘర్షణ జరుగుతుంది. ఈ ఘర్షణ కొన్ని విషయాలలో కొంత కాలం, ఇంకొన్ని విషయాలలో అనంతంగా జరిగినా భగవద్గీతలో చెప్పినట్లు ఎప్పటికప్పుడు పరివర్తనం చెందడమనేది లోకం పోకడగా ఉంటుంది. ఈ పరివర్తనకు కారణం మానసిక సంఘర్షణే - మనసే అనేది మనసున్న మనం చాలా సార్లు మరచిపోతుంటాం. మనుషులమధ్య మనసుల పోట్లాటా అందుకే జరుగుతుంటుంది.

మనిషికుండేవి 2 సంబంధాలు మాత్రమే : 1) ప్రక్రుతితోటి 2) మనిషితోటి . సహజంగా మనిషి సంఘజీవి. తమ అవసరాలకోసం మనుషులంతా కలసి ప్రకృతిని ఆధారం చేసుకుని సాంఘిక జీవనం సాగిస్తుంటారు. సంఘజీవనం కోసం ఎప్పటికప్పుడు కొన్ని నియమనిబంధనలు ఏర్పాటు చేసుకుంటారు. తాను ఏర్పరచుకున్న ఈ నియమాలతో పాటు, సృష్టి రహస్యాలయిన ప్రక్రుతిలో తన చుట్టూ జరిగే అనేక అంశాలను, తనకు ఆటంకంగా ఉన్నవాటిపై విజయం సాధించేందుకు ప్రయత్నిస్తుంటాడు. ఈ సందర్భంగా తన మెదడులో తొలిచే అనేక ఆలోచనలను తన తోనూ ఇతరులతోనూ చర్చిస్తూ పరిష్కారం కనుగొనేందుకు నిరంతరం ప్రయత్నిస్తుంటాడు. ఇందులో భాగమే పరస్పర చర్చలు లేదా భావ ప్రకటన అని నా అభిప్రాయం.

మనిషి తను పుట్టి పెరిగిన పరిస్తితులమేరకు కొన్ని భావాలను అభిప్రాయాలను ఏర్పరచుకుంటాడు. ఈ సందర్భంగా కొన్ని అలవాట్లూ ఏర్పడతాయి. కానీ పైన చెప్పినట్లు లోకం ఎప్పుడూ మార్పుకు గురవుతుంటుంది. ఎవరాపినా ఆగదు. సమాజం ఎప్పటికప్పుడు ఉన్న స్తితినుండి ఉన్నత స్తితికి మారుతుంది. ఇది అనివార్యం- అవసరం కూడా.

ఒక్కోసారి ఉన్నతంగా కంటే దిగజారే పరిస్తితులూ కొందరు మనుషులు ప్రవర్తిస్తుంటారు. అది వారి స్వార్ధం. ఇంకొందరు చిన్నప్పటినుండి తామేర్పరచుకున్న భావాలు - ఆచార వ్యవహారాలు తొలగిపోతుంటేనో, తొలగించబడుతుంటేనో తట్టుకోలేరు. సమాజం చెడిపోతున్నదని, దిగజారి పోతున్నదని, కావాలని కొందరు దిగజారుస్తున్నారని వారి భయం. మరికొందరు సమాజంలో ఆచార వ్యవహారాలు ఆటంకంగా ఉన్నవి పాత చింతకాయ పచ్చడిలా తయారయ్యాయని చాదస్తమనీ వాదిస్తుంటారు. అది వారి అసహనం. ఇలా రకరకాలుగా వివిధ అంశాలపై అభిప్రాయాలున్నా అందరూ ఒకరిపై మరొకరు ఆధారపడుతూ కలసే జీవిస్తుంటారు.

ఇక్కడే ప్రధానమైన ఓ అంశమేమిటంటే, విడి విడిగా మనసులలో ఏర్పరచుకున్న భావాలు బయటకు వెలిబుచ్చినప్పుడే అదే భావాలున్నవారి మధ్య ఓ ఐక్యత ఏర్పడుతుంది. అది క్రమంగా ఓ శక్తిగా మారుతుంది. ఓ అంశంపట్ల మార్పుకు దోహదం చేస్తుంది. ఇక్కడే మళ్లీ భిన్న భావాలు భిన్న గ్రూపులుగా ఏర్పడతాయి. ఏ భావం రైటూ ఏ భావం తప్పు అనే విచక్షణ లేకపోతే మనుషుల మధ్య ఈగోలు పెరిగి అవి గ్రూపుల ఈగోలుగా మారి గొడవలవుతుంటాయి. ఎన్ని గొడవలయినా ఎవరెంత ఈగో పెంచుకున్నా కాలక్రమంలో ఆచరణలో అవసరమైన కంఫర్టబుల్ అంశాలే ఆచార వ్యవహారాలుగా నిత్యం వికసిస్తుంటాయి.

ఈగోలను పక్కనబెట్టి అంశాలవారీగా విచక్షణకు పదును బెడితే ఎప్పటికప్పుడు వ్యక్తి ఉన్నతంగా ఆలోచించడం సాధ్యమవుతుంది. ఈగోల మాటున, గ్రూపుల లేదా ఇజాల మాటున బందీ అయితే చైతన్యం వికసించదు. బయట అయినా బ్లాగులలో అయినా విచక్షణ అనేది మనిషి చైతన్యం మరియూ వ్యక్తిత్వం ఏర్పడడానికి కీలకమైనదని నా అభిప్రాయం. దీనికి ఏమిటి? ఎందుకు? ఎలా? అనే శాస్త్రీయ ధృక్పథం అలవరచుకోవడమొక్కటే పరిష్కారం. ఏ ఒక్కరికీ ఎప్పటికీ అన్ని విషయాలు తెలిసే అవకాశం లేదు కనుక అందరూ అందరికి గురువులే. అందరూ అందరికీ అవసరాన్ని బట్టి శిష్యులే అని నా నమ్మకం. నేర్పడానికీ - నేర్చుకోవడానికీ కూడా భావప్రకటన చాలా అవసరం. అది సరిగా ఉంటే సమాజానికి మేలు జరుగుతుంది. మనిషికీ మేలు జరుగుతుంది. ఎప్పటికప్పుడు భావ ప్రకటన అనే కళనును ఇంప్రూవ్ చేసుకోవడానికి కామెంట్లు ఉపయోగపడతాయి. తినగ తినగ వేము తియ్యగుండును అనగననగ రాగమతిశయిల్లుచునుండునన్నాడుగదా మన వేమన్న. అలాగే సాధనమున కామెంట్లు చక్కగా ఉంటాయి.

బ్లాగర్లకు చెప్పదలచుకున్నది:- మీరు చెప్పదలచుకున్న అంశాలను నిర్మొహమాటంగా చెప్పే అవకాశం బ్లాగులు కల్పిస్తున్నాయి. అయితే కొత్త బ్లాగర్లను ప్రోత్సహించడానికి మీరు ఓపిక చేయండి. ఓపిక అంటే బాగాలేని వాటిని, మీరు చెత్త అనుకునే వాటిని గురించి. మీ బిడ్డ తొలిసారిగా మాట్లాడినప్పుడు, కాగితంపై ఓ బొమ్మ తొలిసారి వేసినప్పుడు మీకెంత ఆనందం ఉంటుంది? ఆ బిడ్డకెంత ఆనందం ఉంటుంది. గుర్తుకు తెచ్చుకోండి. అలాగే కొత్త వారు వ్రాయడం ప్రారంభించినప్పుడు వారేది వ్రాసినా మీరు చిరాకు పడకండి. మీరే అన్ని తెలిసిన గొప్పవారిలా నెగెటివ్ గానో, సర్వజ్ఞులలానో ప్రవర్తించకండి. దయచేసి ఇలాంటి లక్షణాలున్నవారు ఓపిక చేయడమనే కళను ఇంప్రూవ్ చేసుకోవాలని విజ్ఞప్తి చేస్తున్నాను. వారి భావాలను స్వేచ్చగా ఆహ్వానించేలా ప్రోత్సహించండి. మీరూ వారినుండి నిరంతరం నేర్చుకోవడానికి ప్రయత్నించండి. కొత్త బ్లాగర్లు చిన్నపోస్టులు వ్రాస్తే వారిని అభినందించే చిన్న కామెంటయినా మనం వ్రాస్తే వారు చిన్నపోకుండా ఉంటారు. ఈ రోజే ఆ పని ప్రారంభించండి. అదే విధంగా మీరు వ్రాసినదానికి భిన్నాభిప్రాయం వస్తే ఆలోచించి మీరు నేర్చుకునేది ఉంటే నేర్చుకోండి. లేదా మీ అభిప్రాయం సూటిగా చెప్పేయండి. బాగున్నదానిని బాగున్నదన్నట్లే బాగాలేనిదానిని బాగాలేదనీ అనాలి. అలా ఎందుకంటున్నామో చెప్పేది బాగు చేయడానికి కావాలి గానీ బాధ పెట్టడానికి కాకూడదని మనవి.

వ్యక్తుల గత ఆలోచనలను బట్టి అంచనాతో కాకుండా ఎప్పటి భావాలను,విషయాలను అప్పుడే గమనిస్తూ కామెంట్ చేయడం మంచిది. ప్రవీణ్ తో చర్చించేటప్పుడు మార్క్సిస్టు అనో, శ్రీరాం గారితో చరంచేటప్పుడు బీ.జే.పీ వారనో , శ్యామలీయం గారు రామభక్తులనో, శ్రీకాంత్ చారితో అయితే తెలంగాణావాదనో చూడకూడదు. భావమేది అందులో మన అభిప్రాయమేమిటి? అనేలా మాత్రమే చూడాలి. అలాగే మనిషిని బట్టిగాక విషయాన్ని బట్టి కామెంట్ చేయడం అలవాటుగా మార్చుకుంటే అత్యధిక సమస్యలు తగ్గుతాయి. ఇది అసాధ్యమేమి కాదు కూడా.

మన అభిప్రాయం తప్పని తేలితే వెంటనే నేర్చుకోవడానికీ, మార్చుకోవడానికీ వెనుకాడకూడదు. అలాగే భావోద్వేగంలో వ్యక్తిగతంగా మాట జారితే వెంటనే వెనుకకు తీసుకోండి. పదే పదే దానిని సమర్ధించుకునే విపరీత పైత్యం మనపట్ల మరింత ఏహ్యభావం కలగడానికే ఉపయోగపడుతుంది. మనలోని అహంకారాన్ని - అజ్ఞానాన్ని బయటపెట్టడానికి పనికి వస్తుంది.

అవసరం లేని విషయాలలోనూ, మితిమీరి దూరి సలహాలు విశ్లేషణలు చేయకండి. ఏకంగా మనుషుల గురించో - బ్లాగుల గురించో, పోస్టుల గురించో పనిగట్టుకుని నెగిటివ్ ప్రచారాలు చేయకండి. పాజిటివ్ అయితే ఫర్వాలేదు. ఒకరిని ప్రోత్సహించినట్లవుతుంది కనుక. మీకు చికాకు అనిపిస్తే తప్పుకుని పోవచ్చు తప్ప, మీరు తప్పు చేసి మరీ ఎదుటివారి తప్పులను సరిచేయాల్సిన అవసరం లేదు. ఇది ఓ రకమైన పైత్యమే అని నా అభిప్రాయం!

పాలకులను, ప్రాంతాలనూ దృష్టిలో ఉంచుకుని ఓ వైపు నిలబడి ఎంతకైనా సాగదీస్తూ ఎబ్బెట్టుగా వాదించడం అభిమానం కంటే దురభిమానమే ఎక్కువగా కనిపిస్తుంది. మీకున్న నాలెడ్జ్ ని ఈ ప్రవర్తన మసకబారుస్తుందని నా అభిప్రాయం. అభిమానానికీ దురభిమానానికీ విమర్శకీ కువిమర్శకీ తేడాని గమనించి వాదించడం మంచిది.

మీకు ఆసక్తిగా ఉన్నవే ఇతరులకీ ఆసక్తిగా ఉండాలని కోరుకునే వాదనలు నవ్వు తెప్పిస్తుంటాయి. ఏది ఎవరికి ఇష్టంగా ఉండాలో అది వారి వ్యక్తిగతం. మీరు అందుకు కష్టంగా ఫీలవడం అంటే అసహనం ఎక్కువవుతున్నట్లే. లేదా స్వార్ధపరులైనా అయి ఉండాలి. ఎదుటివరిని గౌరవించడం తెలీనివారైనా అయి ఉండాలి. అన్ని భావాలను, అందరి భావాలను స్వీకరిచలేకపోయినా వ్యతిరేకించాల్సిన అవసరం లేదు. ఏవి ఎక్కువ బాగుంటాయో వాటికే ఆదరణ లభిస్తుంది. చిన్న గీతను చెరపకుండానే పెద్ద గీతను గీయడానికి మార్గాలను అన్వేషించండి.

అనవసరమైన, కించపరచే శాడిస్టు లక్షణాలను వెంటనే తగ్గించుకోండి. ఇది కొందరిలో ఎప్పుడూ, అందరిలో(?) అప్పుడప్పుడూ అసహనంతో జరిగినా వెంటనే మార్చుకోవాలి.  పొరపాటున నోరు జారితే వెంటనే క్షమాపణ చెప్పండి. ఒక్క అడుగు వెనుకకు వేస్తే రెండడుగులు ముందుకు పడతాయంటే తప్పక ఓ అడుగు ముందుకే వెళుతుందనేది విజయమేనని గుర్తించండి.

మన అభిప్రాయం సరయినదని మనం గట్టి ఆధారాలుతో నమ్మినప్పుడు లక్ష మంది వ్యతిరేకించినా జంకవద్దు. మనమెలా రైటో ఓపికగా వివరించే ప్రయత్నం చేయండి. మూకలుగా ఒక అభిప్రాయానికి వ్యతిరేకంగా కాకిగోల చేయకండి. మనం కాకులం కాదు దాడి చేయడానికి. మనసున్న మనుషులు కాకి గోల చేసినా ప్రయోజనం ఉండదు కంఠశోష - శాడిస్టిక్ పైత్యానందం తప్ప. ఇది ఓ రకంగా వికృత రేగింగ్ లాంటిదే. పదిమంది కలసి కాకిగోల చేస్తే ఒక మంచి అభిప్రాయం చెప్పే గొంతు నులిమివేయలేరు. అరచేతితో సూర్యకాంతినాపాలనుకోవడమెంత అజ్ఞానమో అహంకారంగా,అడ్డగోలుగా మంద బలంతో, మంది బలంతో వాదించడమూ అంతే అజ్ఞానం. భూమి గుండ్రంగా ఉన్నదన్న వారిని చంపేసినా భూమి గుండ్రంగానే ఉన్నదన్నదే నిజం కదా!

కామెంట్లను ఓ బ్లాగరుగా ఎలా నియంత్రించాలనేది ఎవరికివారే చేసుకునే అవకాశం ఉన్నట్లే దానికంటే ముందుగా కామెంట్ చేసేవారు స్వీయ నియంత్రణ పాటించడం మెరుగైన పద్ధతి. ఆ చైతన్యం తెలుగు బ్లాగర్లలో పెరగాల్సిన అవసరం ఉన్నది.

ఇక అగ్రిగేటర్లలో మాలిక విధానం బాగున్నది (నేను ఎక్కువగా మాలికను చూస్తుంటాను). అందులోనే విడిగా బ్లాగుల వారీగా కూడా కామెంట్లు చూసుకునే అవకాశం కల్పిస్తే మంచిది. ఆ విధంగా వారు ప్రయత్నిస్తే బాగుంటుందని అభిప్రాయపడుతున్నాను. చాలామందితో వాదించిన అనుభవంతో కొన్ని ఉదాహరణలిచ్చాను. ఏ ఒక్కరినీ ఇబ్బంది పెట్టేందుకు ఇది వ్రాయలేదని విజ్ఞప్తి.

వ్యాసకర్త పల్లా కొండలరావుగారు.

 

ఈ వ్యాసం గురించి మీ అభిప్రాయాలను s y a m a l i y a m  AT g m a i l  DOT c o m  కు మెయిల్ ద్వారా  పంపగలరు.  ఈ బ్లాగు టపా క్రింద నేరుగా అభిప్రాయాలు స్వీకరించబడవు.

వ్యాఖ్యారంగ విమర్శనం - వ్యాసాలకు ఆహ్వానం!

వ్యాఖ్యారంగ విలోకనం అని లోగడ వ్రాసిన టపాకు ఇది కొనసాగింపుగా కొంచెం విస్తృతపరిధిలో చర్చ. ఈ సందర్భంగా మనం కొన్ని అవసరమైన ప్రశ్నలను గుర్తించి వాటికి సమాధానాలను అన్వేషిద్దాం. ఉదాహరణకు ఈ‌ క్రింద ఇచ్చిన ప్రశ్నలు చూడండి.

• వ్యాఖ్యల ప్రయోజనం ఏమిటి?
• వ్యాఖ్యలను వర్గీకరించటం ఎలా?
• వ్యాఖ్యలు కాని వ్యాఖ్యలు ఉంటాయా? ఎలా?
• వ్యాఖ్యల అవసరం బ్లాగర్లకు ఎంత మేరకు ఉంది?
• వ్యాఖ్యల వాసి - రాశి తెలుగు బ్లాగుల విషయంలో ఎలా ఉంది?
• వ్యాఖ్యలను వ్రాసే విషయంలో చదువరులు ఎటువంటి జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలి?
• వ్యాఖ్యలకు వచ్చే ప్రతిస్పందనలను చదువరులు గమనించవలసిన అవసరం ఉందా?
• వ్యాఖ్యలకు వచ్చే ప్రతిస్పందనలను చదువరులు గమనిస్తూ‌ఉంటం ఎలా?
• వ్యాఖ్యలను ప్రకటించే విషయంలో బ్లాగర్లు ఎటువంటి జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలి?
• వ్యాఖ్యలను చదివే విషయంలో చదువరులు ఎటువంటి జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలి?
• వ్యాఖ్యలను ప్రదర్శించటంలో అగ్రగేటర్లు ఎటువంటి పధ్ధతులు పాటించవచ్చును?

నిజానికి ఈ‌ప్రశ్నలను చుడుతూ‌నేనే ఒక టపా కట్టి ప్రచురించాలని భావించాను. కాని ఆలోచించగా నాకు మరొక చక్కని మార్గం గోచరించింది.

ఈ సందర్భంగా బ్లాగర్లూ, వ్యాఖ్యాతలూ తమ అభిప్రాయాలతో ముందుకు వస్తే వాటిని ప్రచురించటమే నాకు తట్టిన ఆ చక్కని మార్గం. ఇది బాగుంటుందని నాకు అనిపించింది సరే, ఎలా అమలు చేయాలీ అనే విషయంలొ ఒక స్పష్టమైన విధివిదానాలు రూపొందించి మరీ ముందుకు వెళ్ళటం మంచిది అన్న సంగతి కూడా ఆలోచించి చెబుతున్నాను.

1. ముఖ్యాంశం తెలుగు బ్లాగులూ - వ్యాఖ్యలూ‌ అన్నది. ఇతర అంశాల గురించి అభిప్రాయాలు వ్రాయవద్దు.
2. పైన ఇచ్చినవి నమూనా ప్రశ్నలు మాత్రమే. మీరు వ్రాసే వ్యాసానికి శీర్షికను మీరే నిర్ణయించుకోండి.
3. వ్యాసానికి ఇంత నిడివిలో ఉండాలీ అన్న నియమం ఏమీ‌ లేదు. వ్యాసకర్తలే ఆలోచించుకొని, వ్రాయాలి తగిన నిడివితో.
4. వ్యాసాన్ని వ్యావహారికమైన తెలుగులోనే వ్రాసితీరాలి.  సందర్భోచితంగా అతిమితంగా ఇతరభాషాపదాలూ వాక్యాలూ సరే.
5. వ్యాసంలో అవసరమైన మార్పులూ చేర్పులూ చేయవలసి రావచ్చు.  అవి భాషావ్యాకరణదోషాలూ, చర్వతచర్వణాలూ వగైరా తొలగించేందుకూ, ఇతరులకు అభ్యంతరకరం అనిపించే అవకాశాలు పరిహరించేందుకూ, మరింత మెరుగైన వాక్యనిర్మాణాదుల అవకాశాలు వినియోగించుకొందుకూ వగైరా మాత్రమే. వ్యాసవిషయంలో మౌలికమైన మార్పులు కోరటం జరగదు. 
6. వచ్చిన ప్రతి వ్యాసమూ ప్రచురణకు అంగీకరించబడక పోవచ్చును. అంగీకరించిన వ్యాసాలే ప్రచురించబడతాయి.
7. ప్రచురణకు యథాతధంగా స్వీకరించకపోయినా వాటిలోని భాగాల్ని వాడుతూ సమగ్రంగా ఒకటి రెండు ఇతరవ్యాసాలు అనే పేరుతో ప్రస్తావించి ప్రకటించవచ్చును.
8. ప్రతి వ్యాసమూ s y a m a l i y a m A T g m a i l D O T c o m అనే ఈ-మెయిల్‌కు పంపవలసి ఉంటుంది. వాసాన్ని జతపరచి పంపవచ్చును లేదా ఈ-మెయిల్‌లో‌ నేరుగా తెలుగులో టైపు చేసి పంపవచ్చును.
9. వ్యాసంతో పాటుగా ఇష్టముంటే ఫోటో, సెల్-ఫోన్ నెంబరు కూడా ఇవ్వవచ్చును.
10. వ్యాసంతో పాటు వ్యాసకర్త ఈ-మెయిల్ చిరునామా, ఫోన్ నెంబరు, ఫోటోలు ఏవైనా ప్రచురించబడతాయి. ఏ సమాచారమైనా ప్రచురించవద్దనుకుంటే మీ వ్యాసంతో పంపుతున్న ఈ-మెయిలో చెప్పండి.
11. ఈ వ్యాసాలు ప్రకటించినప్పుడు వాటిపై వ్యాఖ్యలు ఈ బ్లాగులో అంగీకరించబడవు. అన్ని వ్యాఖ్యలనూ వ్యాసం లింక్ ఉదహరిస్తూ నేరుగా ఈ s y a m a l i y a m A T g m a i l D O T c o m అనే ఈ-మెయిల్‌కు పంపవలసి ఉంటుంది.  
12. ఏ వ్యాసం పైన ఐనా, వచ్చిన వ్యాఖ్యలను రచయితకు పంపి వారి స్పందనలతో ప్రకటించటం జరుగుతుంది. ఐతే రచయిత స్పందించిన వ్యాఖ్యలూ వాటికి రచయిత జవాబులూ మాత్రమే ప్రచురించబడతాయి. ఇక సదరు వ్యాసంపై  క్రొత్త వ్యాఖ్యలూ, కొనసాగింపు వ్యాఖ్యలూ అనుమతించబడవు.
13. వ్యాసానికి సంబంధించిన అన్ని పరిణామాలూ వ్యాసకర్తవే. ఈ బ్లాగుకు సంబంధం లేదు.
14. ప్రచురించబడిన వ్యాసాన్ని వ్యాసకర్తలు తమతమ బ్లాగుల్లో పునః ప్రచురణ చేసుకోవచ్చును.  
    ఐతే ఈ వ్యాసాల ప్రకటనా, అభిప్రాయాల క్రోడీకరణా పూర్తయి ఈ వ్యవహారం ఒక కొలిక్కి వచ్చేవరకూ దయచేసి అలా తమ తమ బ్లాగుల్లో ప్రకటించకుండా ఉండవలసిందిగా విజ్ఞప్తి. లేని పక్షంలో వ్యాఖ్యలను క్రోడీకరించటం ఒక ప్రహసనం ఐపోతుంది.
    -  లేదా  -
    వ్యాసకర్తలు తమతమ బ్లాగుల్లో ప్రచురించుకొని ఆ టపాకు వ్యాఖ్యలను నిషేధించాలి. వ్యాఖ్యలను వ్యాసం యొక్క లింకుతో‌పాటుగా  s y a m a l i y a m A T g m a i l D O T c o m అనే ఈ-మెయిల్‌కు పంపవలసి ఉంటుంది అని సూచన ఇవ్వాలి.
15. తిరస్కరించబడిన వ్యాసాన్ని వ్యాసకర్తలు తమతమ బ్లాగుల్లో పునః ప్రచురణ చేసుకోవచ్చును.
16. వ్యాసకర్తలు తమవ్యాసాన్ని ముందే తామే ప్రచురించుకుని వ్యాఖ్యలనూ స్వీకరించే పక్షంలో వ్యాసాన్ని ఉపసంహరించటం తప్పనిసరి అవుతున్నది.

ఈ‌ ప్రతిపాదనపైన చదువరులు తమ స్పందన తెలియజేయండి.

ఒక తప్పనిసరి నిర్ణయం.

కొన్ని కారణాలవలన ఇకమీద ప్రజ బ్లాగుకు దూరంగా ఉండాలని నిశ్చయించుకున్నాను. ప్రప్రథమకారణం ప్రజబ్లాగులో చర్చలు నడుస్తున్న తీరుపట్ల అసంతృప్తి. అలోచించగా ఈ‌ బ్లాగులో చర్చలు పోట్లాటల్లాగా నడుస్తున్నాయని నా వ్యక్తిగతమైన అభిప్రాయం. దీనితో అందరూ ఏకీభవించాలని లేదు. ముఖ్యంగా ఆ చర్చల్లో కొందరు వాదన కోసం వాదన అన్న ధోరణిలో అనంతానంతంగా ఖండనమండనలు చేస్తూ మిగిలినవారి అభిప్రాయాలేవన్నా ఉంటే వాటిని చదువరులు అక్షరాలా వెదుకుకొని చూడవలసిన పరిస్థితిని కల్పించారు. ఎన్ని విజ్ఞప్తులు చేసినా ఎవరు అసంతృప్తి వెలుబుచ్చినా ఆ వాదనా లోలురు శాంతించే అవకాశాలేమీ‌ లేవు నాకు తెలిసినంతవరకు. నేనేమీ ప్రజబ్లాగు ఎలా నడవాలీ నడవకూడదూ‌ అని నిర్ణయించేందుకు అర్హతకాని, అధికారం‌కాని ఉన్నవాడిని కాను. నాకు అటువంటి పనుల జొలికి పోయేందుకు తీరికా ఓపికా కూడా లేవు. ఐతే, ఆ బ్లాగులో ఇకమీద ఏదైనా చర్చలో పాల్గొనాలా మానాలా అన్న విషయం నిర్ణయించుకునే విషయంలో నా స్వేఛ్ఛనాదే అని నా నమ్మకం. ఇక రెండవకారణం. ప్రజబ్లాగులో చర్చల్లో నేను వ్యాఖ్యలు ఉంచటం వలన నా ప్రతిష్ట పెరిగేదేమీ ఉండదన్న సంగతి నాకు కూడా బాగానే తెలుసును కాని, ఆ ప్రతిష్ట కాస్తా, ఏ మాత్రం చెప్పుకోదగ్గది ఉన్నా అది మసకబారుతోందన్న సంగతి ఈ రోజున ఒక వేరే బ్లాగుటపానీ (దాన్ని ఇక్కడ చూడండి) దానికి వచ్చిన వ్యాఖ్యల్లో నా ప్రసక్తి తీసుకొని వచ్చి అక్కడ చేయబడిన వ్యాఖ్యల్నీ గమనిస్తే నాకు బాగా అర్థమైనది. ఇదేమంతగా సంతోషించదగిన విషయం కాదు కదా! అఖరుదీ‌ మూడవదీ ఐన కారణం. నాకు ప్రస్తుతం ఏవిధమైన చర్చల్లోనూ‌ పాల్గొందుకు పెద్దగా తీరిక లేదు. ప్రజలో కాని ఊరుకోలేక ఏదైనా ఒక అభిప్రాయాన్ని వెలిబుచ్చితే దానికి అనంతంగా వివరణ ఇచ్చుకుంటూ పోవలసిన పరిస్థితి. అపైన ఆనుషంగికంగా రకరకాల ప్రశ్నలను ఎదుర్కొని తరచూ‌ నన్ను నేను డిఫెండ్ చేసుకోవలసిన పరిస్థితి. అంత తీరిక లేని పరిస్థితిలో అడుసు త్రొక్కనేల కాలు కడగనేల అన్నట్లు అనంతరం విచారించటం బదులుగా, ప్రజలో చర్చలకు దూరంగా ఉండటమే సముచితం అని నిర్ణయించుకున్నాను. ఈ నా నిర్ణయం వలన ఎవరికీ అసౌకర్యం ఉండదనే నా భావన.

వ్యాఖ్యారంగ విలోకనం

మాలికలో వ్యాఖ్యారంగాలంకారణం చూస్తే తమాషాగా అనిపించింది. ఎందుకో చెబుతాను.

బ్లాగులకు వ్యాఖ్యల పంటలే పండగ..

ఎందుకలా అని ఎవరైనా అంటారా? అనరనే నా అభిప్రాయం.

ఒక టపాకు వచ్చే వ్యాఖ్య(ల) వలన కొన్ని విషయాలు తెలుస్తాయి.

ఇష్టపడి, కొండొకచో కష్టపడి వ్రాసి ప్రకటించిన టపా పాఠకజనామోదం పొందిందా? పొందలేదా? అన్న విషయం తప్పకుండా ముఖ్యమే.

ఒక టపాను ఎందరు చదివారూ అన్న విషయం బ్లాగుసర్వీసువారే లెక్కలు చెబుతారు .  ఐతే అది ఎందరు టపా పేజీని అలవాటుగానో పొరపాటుగానో, ఆసక్తితోనో ఎలా తెరిచారూ, కొసాకి తమ టపాను చదివి ఆనందించరా అన్నది ఈ లెక్కలవలన ఏమీ తెలియదు.

అందుచేత బాగుందనో బాగోలేదనో ఒక ముక్క ఎవరైనా సెలవిస్తే బ్లాగరు సంతోషించవలసిన విషయమే - కనీసం చదివి ఆ మాట అన్నారు కద అని.

ఐతే కొన్నికొన్ని సార్లు ఒక టపా క్రింద ఒక చిన్నదో పెద్దదో వ్యాఖ్యను ఉంచిన చదువరులు తమ అభిప్రాయానికి సదరు బ్లాగరు నుండి లేదా సహపాఠకులనుండి వచ్చే ప్రతిస్పందనలు కూడా తెలుసుకోవాలని భావిస్తారు.  ఎవరైనా తమ అభిప్రాయాలకు వివరణ అడిగినా , వాటిని ప్రశ్నించినా సమాధానం చెప్పవలసిన బాధ్యత ఉందని భావిస్తారు కాబట్టి.

ఒకప్పుడు హారం అన్న అగ్రిగేటర్లో వ్యాఖ్యలనూ వాటికి వచ్చే స్పందనలూ ప్రతిస్పందనలనూ గమనించే అవకాశం ఉండేది.

ఇప్పుడు మాలికలో వ్యాఖ్యల సెక్షన్లో అలా చూసుకునే సదుపాయం కనబతుతోంది.

మాలిక వారు ఒక వ్యాఖ్యల కోసం ఒక పేజీ కేటాయిస్తున్నారన్నది ఆనందించవలసిన అంశమే.

కాని నేను ఒక ఇబ్బందిని గమనిస్తున్నాను.

ఒక బ్లాగులో సమస్యాపూరణాలు జరుగుతున్నాయి. మరొక బ్లాగులో సమస్యలపై రణాలే జరుగుతున్నాయి.

ఈ టపా వ్రాస్తున్న సమయానికి మాలికలో వ్యాఖ్యల సెక్క్షన్లో  వ్యాఖ్యల వివరాలు ఇలా ఉన్నాయి.

శంకరాభరణం బ్లాగు టపా(ల)కు వ్యాఖ్యల సంఖ్య  30 (36.1%)

ప్రజ బ్లాగు టపా(ల)కు వ్యాఖ్యల సంఖ్య 22 (26.5%)

ఇతర టపాలకు వ్యాఖ్యల సంఖ్య 31 (37.3%)

మొత్తం వ్యాఖ్యల సంఖ్య 83

అంటే ఈ పేజీలో  సింహభాగం విలువైన స్థలం ప్రజారణాలతో సమస్యాపూరణాలతో నిండిపోతోందన్నమాట!

ఇక్కడ మనం ఒక ముఖ్య విషయం గమనించాలి.  హెచ్చునిడివి గల వ్యాఖ్యలు పెరిగిన కొద్దీ ఈ పేజీలో మొత్తం వ్యాఖ్యల సంఖ్య తగ్గవచ్చును.

చాలా కాలం క్రిందట ఒక అజ్ఞాతగారు శంకరాభరణం బ్లాగులో హారంలో వ్యాఖ్యల సెక్షన్ అంతా మీ బ్లాగుకు వచ్చే కామెంట్లతోనే నిండిపోతోందని ఒక అక్షేపణపూర్వకమైన వ్యాఖ్య చేసారు.  అది శంకరాభరణం బ్లాగు అభిమానులకు ఇబ్బందిగా అనిపించింది.

ఇప్పుడు హారం లేదు. కాని క్రొత్తగా ప్రజ అని ఒక బ్లాగు వచ్చి చేరింది కామెంట్ల పంటలో శంకరాభరణానికి పోటీగా.

ఈ విషయంలో అటు శంకరాభరణం కాని ఇటు ప్రజ బ్లాగు కాని చేస్తున్న పొరపాటు ఏమీ లేదు.

కాని, వ్యాఖ్యాతలకు మాత్రం చిక్కులు పెరిగాయి.  మాటవరసకు ఒకానొక అప్పారావుగారు ఒక వ్యాఖ్య చేసిన కొంతసేపటికి అది మాలికలో కనిపించింది అనుకుందాం.  మరి కొంతసేపటికి మరెవరో సుబ్బారావుగారు దానిమీద ప్రతివ్యాఖ్య చేసారనీ అనుకుందాం. ఉద్యోగస్థులయ్యో  మరొక విధంగానే బిజీగా ఉండే అప్పారావుగారు ఆనక మాలికను తెరచి తన వ్యాఖ్యకు ప్రతిస్పందన ఏమన్నా ఉందా అని చూడాలనుకుంటే మాలికలో ఆయన వ్యాఖ్యా దానిపై సుబ్బారావుగారు ప్రతివ్యాఖ్యా కూడా  వ్యాఖ్యలపేజీనుండి జారిపోవటం వలన ఇబ్బంది కలుగుతుంది. ప్రస్తుతం అలా జారిపోయే అవకాశం ఎక్కువే,

అలా ఎందుకు ఆ అప్పారావుగారు నేరుగా తన వ్యాఖ్యదగ్గరకే వెళ్ళి ప్రతిస్పందన చూసుకోవచ్చు కదా అనవచ్చు మీరు.  కాని అప్పారావు గారు అనేక టపాల్లో తన వ్యాఖ్యలు ఉంచితే అవన్నీ గమనికలో ఉంచుకుందుకు గాను  తానే  వాటి లింకులు విడిగా దాచుకోకపోతే ఇబ్బంది అన్నమాట. ఆ కష్టం మాలికలో వ్యాఖ్యల సెక్షన్ వలన తప్పుతుంది. కాని కొన్ని బ్లాగులకు పరంపరగా వచ్చే కామెంట్లవలన ఆ సదుపాయం తరచుగా ఆవిరైపోతోంది.  అదీ సంగతి.

తెలుగు బ్లాగుటపాలకు వ్యాఖ్యలు తక్కువ అన్న సణుగుడు ఉండగా ఇప్పుడు వ్యాఖ్యలు ఎక్కువై ఇబ్బంది అంటారేం అనవచ్చును. అలాగే కొన్ని బ్లాగులకు హెచ్చు ఆదరణ వస్తే మీకు కుళ్ళు ఎందుకూ అనవచ్చును కూడా.

నా ఉద్దేశం వ్యాఖ్యలను ట్రాకింగ్ చేయటానికి మరింత సదుపాయం ఉండాలి అని మాత్రమే.

ఉన్న కాస్త పేజీలో కూడా సింహభాగం విలువైన స్థలం రణాలతో పూరణాలతో నిండిపోతోందన్నది వాస్తవం.   ఈ విషయంలో ఒక బ్లాగుకు వచ్చే వ్యాఖ్యలపైన మనకు నియంత్రణ ఉండదు కాని అగ్రిగేటర్లలో వ్యాఖ్యల ప్రదర్శన విషయంలో మరిన్ని సదుపాయాలు రావాలి అని చెప్పటమే నా ఉద్దేశం.

తెలుగు బ్లాగుల మాయా లోకం!

ఈ తెలుగు బ్లాగులోకం ప్రస్తుత పరిస్థితి ఆందోళన కలిగిస్తున్నది. చివరికి ఇది ఎక్కడికి దారితీస్తుందో అర్థం కావటం లేదు. ఎవరికి ఇబ్బంది కలిగినా నా మాటలవల్ల, ఎవరికి ఆక్షేపణ ఉన్నా నా మాటలపట్ల, ఒక్కటి మాత్రం పచ్చినిజం. తెలుగుబ్లాగుల్లో రాశి అత్యధికం వాసి అత్యల్పం అన్నట్లుగా ఉంది నేటి బ్లాగులోకపరిస్థితి.  

కొన్ని బ్లాగులు విద్వేషానలం వ్యాపింపజేస్తున్నాయి. అందులో మతవిషయక, రాజకీయవిషయక మైన బ్లాగులు కూడా ఉన్నాయి.

కొన్ని బ్లాగులు సజ్జలు. ఈ మాట అర్థం కావాలంటే త్రిపురనేని గోపీచంద్ గారి 'అసమర్థుడి జీవితయాత్ర' నవలను చదవాలి.  కోళ్ళు సజ్జలు తిని సజ్జలు పెడతాయట, అలాగు కొందరు పత్రికల్లో చదివినవి బ్లాగుల్లోకి ఎక్కిస్తున్నారు.  వారి ఆనందం వారిది.

కొందరు సొంతపైత్యాన్ని జనం మీద రుద్దేందుకు బ్లాగులు వ్రాస్తున్నారు. ఈ శ్యామలీయమూ ఆదే కోవ లోనిది కావచ్చునంటారా? మీ రౌనంటే నే కాదంటానా? 

ఈ బ్లాగుల్లోనూ అతివాద మితవాద, దుర్వాద, నిర్వాద, దురదవాద బ్లాగులు బోలెడున్నాయి. సంతలో సందడి సృష్టించటం అనే కార్యక్రమాన్ని వీళ్ళంతా నిర్విరామంగా నిర్వహిస్తున్నారు దిగ్విజయంగా.

కొన్ని కొన్ని వినోదప్రధాన బ్లాగులున్నాయి. కొన్నికొన్ని వివాదప్రధాన బ్లాగులున్నాయి.

కొన్ని కొన్ని జండాల వాదాల బ్లాగులున్నాయి.  అందులో కొన్నింటికి ముసుగులూ ఉన్నాయి. అంటే ఇలాంటి బ్లాగుల్ని నిర్వహించే వారిని ముసుగు మనుషులు అనుకోవచ్చా అన్నారనుకోండి.  మీ యిష్టం మీది అంటాను.

కొన్ని కొని ఎజెండాల బ్లాగులున్నాయి. వీళ్ళకి ఇదమిథ్థమైన జండా ఏమీ ఉండక పోవచ్చును.  కాని ఓపెనో హిడెనో ఏదో రకమైన ఎజండా మాత్రం ఉంటుంది.  అంటే వీటిలోనూ ముసుగు సహిత ముసుగు రహిత అనే రకాలుంటాయన్న మాట గమనార్హం.

కొన్ని బ్లాగులు ఏదో సాధించేద్దా మన్నట్లు మొదలవుతాయి.  పాపం, జనాదరణ దొరికే దారిని వెతుక్కుంటూ చివరకు ఏవేవో వ్రాసుకుంటూ పోతుంటాయి.  

వీటిల్లో కొన్ని బ్లాగులైతే ఎడారిలో దారి తప్పిన బాటసారుల వంటివి. 

కొన్ని అదృష్టజాతక బ్లాగులుంటాయి.  ఇవి రెండు రకాలు.  టపాలపంట బ్లాగులూ, కామెంట్ల పంట బ్లాగులూ అని.  కొన్ని కొన్ని ఉభయవర్గాల్లోకీ వస్తాయి. 

వీటికి ఎప్పుడు తిరునాళ్ళ సందడే.   ఏ రకమైతేనేమీ, ఇవి పెట్టిపుట్టిన హిట్లవిరాట్లు.

కామెంట్లపంట బ్లాగులకు సాధారణంగా ఆస్థానవిద్వాంసు లుంటారు.  ఆ విద్వాంసులు నిరంతరాయంగా కామెంట్లను వండి వారుస్తూ ఉండటం వల్ల, సాధారణంగా ఆ బ్లాగులకు ప్రధాన పాఠకవర్గమూ వారే కావటం వల్లనూ హిట్లే హిట్లు, చాలా బ్లాగులకన్నా వేల రెట్లు.  అట్లు గాక ఇంకెట్లు?

టపాలపంట బ్లాగులలో రెండు రకా లున్నాయి.  స్వయంకృషి అనే దానికి కట్టుబడి  మరీ పంటలు పండించే బ్లాగులూ, టపాలపంట ఎలా వస్తేనేం, ఎలా తెస్తేనేం అనే  పరాన్నభుక్కు బ్లాగులూ అని ఇక్కడి వర్గాలు.  

కొన్ని కొన్ని బ్లాగులు పండగల్లాగా అప్పుడప్పుడు దర్శనం ఇస్తూ ఉంటాయి.  అంటే ఏదో పండక్కి కొత్తబట్టలు పెట్టినట్లుగా అరుదుగా టపాలు పెడుతూ ఉంటాయన్న మాట.  

కొన్ని కొన్ని బ్లాగులు తోకచుక్కలు.  ఎప్పుడన్నా తోకచుక్కను చూసారా? అతి అరుదు కదా? కాని తోకచుక్క వస్తే అనేక రోజులు వరసగా కనిపిస్తుంది   ఆ తరువాత దీర్ఘ కాలం పాటు మాయం!

కొన్ని కొన్ని బ్లాగులు ఇక్కడికి వచ్చి కొంచెం నలుగురితో కలిసిమెలిసి ఉందా మనుకుంటాయి.  ఇక్కడ నెగ్గుకు రావాలంటే ఏం చేయాలో తెలియక,  ఎంతో నిబధ్ధతతో వ్రాసిన టపాలు జనామోదం నోచుకోక ఇది మనకు సరిపడే వ్యవహారం కాదులే అని మూసుకొని పోతూ ఉంటాయి. 

కొన్ని కొన్ని అమాయక బ్లాగులు.  కొందరు పెద్దమనుషులు ఇలాంటి అమాయక బ్లాగులు వ్రాస్తుంటారు.  ఏదో జనానికి పనికి వచ్చే పని చేసేస్తున్నామూ అని వాళ్ళలో వాళ్ళే తెగ ఆనంద పడిపోతూ ఉంటారు. నిజం కూడానూ. ఏదో ప్రపంచానుభవాన్ని నలుగురికీ పంచే వాళ్ళు, చదివి తెలుసుకున్నవి పదిమందికీ చెప్పాలనుకున్న వాళ్ళు,  సామాజికస్పృహో చట్టుబండలో ఏదో ఒకటి - దాని పట్టుకుని పది మందికోసం అంటూ వ్యాసాలూ వగైరా దంచే వాళ్ళు ఇల్లాగా అనేకమంది కొద్దో గొప్పో యమ సీరియస్సు గానే బ్లాగులు వ్రాసే వాళ్ళున్నారు.  ఇందులో సాంకేతికపరమైన అంశాలమీద నడిచే బ్లాగులూ ఉన్నాయి. 

ఇలా తెలుగు బ్లాగు ప్రపంచం పరమ సందడిగా ఉందొ.  కాని అది ఒక  సంతలాగా ఉంది కూడా.  అమ్మకందార్ల అరుపులు కొనుగోలుదార్ల విరుపులూ కలగాపులగంగా కలిసి ఒక సంత అంతా ఎలా గందరగోళంగా ఉంటుందో బ్లాగులోకమూ అలాగే ఉంది.  మిగతా బ్లాగులలోకాల గురించి నాకు తెలియదు కాని  మన తెలుగు బ్లాగులోకం మాత్రం అచ్చం ఇలాగే ఉంది.

ఒకప్పుడు -అంటే - నేనింకా పహెలా పచ్చీసులో ఉన్న రోజుల్లోనే ఏవో యాత్రలంటూ ఊళ్ళు తిరిగాం చాలాసార్లే.  ఒకసారి బెంగుళూరూ తగిలింది ఆ యాత్రల్లో ఒక దానిలో.  రవి వర్మ ఆర్ట్ గ్యాలరీ చూదాం అంటే ఒక్కరూ ఆసక్తి చూపలేదు.  ఏదో నేనూ, మరొక మిత్రుడూ వెళ్ళాం మంథా లక్ష్మణమూర్తితో - ఆయన మంచి  చిత్రకారుడు లెండి.   బెంగుళూరు నుండి తిరుగు ప్రయాణంలో ఉండగా చూద్ధుము కదా, అనేక మంది చేతుల్లో ఆర్ట్ పీసులు  అవీ, బెంగుళూరు వీధుల్లో షాపుల్లో కొన్నవి.  అద్భుతమైన కలాపోసన మనది.  

ఈ ముక్క ఎందుకు ప్రస్తావించానంటే, బ్లాగు సంత లోకపు వ్యవహారమూ ఇలాగే.  ఏదో విషయం ఉన్న క్లాసు బ్లాగులూ ఆర్ట్ గ్యాలరీల్లాగా సందర్శకుల కోసమూ వారి నుండి ఒక్క  మంచి ముక్క కోసమూ ముఖం వాచవలసినదే.  పికాసోవి పిచ్చి బొమ్మలూ అనే బాపతు వాళ్లలాగా ఈ అమాయక బ్లాగుల్లో దూరి అల్లరి చేసే వాళ్లకు మాత్రం కొరత ఆట్టే ఉండదు.  

లోకంలో ప్రసిధ్ధి చెందిన చిత్రకారుల అపూర్వ చిత్రరాజాలు ఎన్నో ఉన్నాయి. అందులో మనకు దర్శనం ఇచ్చేవి చాలావరకూ నకిలీలూ అంటే నిజంగా మతిపోతుంది.  కాని అది నిజమే.  అలాగే, కళ్ళముందే తమ టపాలకు నకిలీలూ , ఆ నకిలీలకే భళాభళీలూ చూస్తూ పాపం అమాయకులు ఎలా తట్టుకోగలరు చెప్పండి.  విషయపరిజ్ఞానం బొత్తిగా లోపించిన మహానుభావులు ఈ క్లాసు బ్లాగుల్లో దూరి నిందలూ వాళ్ళ బొందలూ లాంటి కామెంట్లకు దిగి విసిగిస్తుంటే ఆ అమాయకులు ఎన్నాళ్ళు ఓపిగ్గా తట్టుకుంటూ సమాధానాలిస్తూ కాలక్షేపం చేయగలరు చెప్పండి?  ఎంత కాలక్షేపం కోసమే వ్రాసినా, ఎంత పనిలేదని వంకబెట్టి వ్రాసినా పనీపాటా లేని జనంతో కాలక్షేపం చేయాలంటే విసుగు పుట్టదా మరి చెప్పండి.

అందుకే కొందరు బ్లాగర్లు వ్రాయలేక మానలేక అవస్థ పడుతున్నారు.

కొందరు బ్లాగర్లు ఇలా ఇంకెన్నాళ్ళూ అని బాధపడుతున్నారు.

చివరికి, కొందరు బ్లాగర్లు ఇంక నాకు సాధ్యపడదూ అని చెప్పలేక చెబుతున్నారు.

ఆరోగ్యకరమైన బ్లాగుప్రపంచం కావాలంటే మనం అంటే బ్లాగులు వ్రాసేవాళ్లమూ చదివే వాళ్లమూ మంచి పధ్ధతులు పాటించాలి.  లేకపోతే ఇది ఇంకా కుప్పకూలి పోతుందని నా అనుమానం. 

బ్లాగర్‌ టపాల్లో వీడియోలు ఆండ్రాయిడ్ బ్రౌజర్‌లో కనపడాలంటే ఉపాయం ఇదిగో.

అవునండీ.  నేను నిన్ననే మా తెలుగుతల్లికి మల్లెపూదండ అని ఒక టపా వేసాను కొన్ని వీడియోలతో.
తీరా చూస్తే అది నా శామ్‌సంగ్ గెలాక్సీ టాబ్౩  లో సరిగా రాలేదు.  వీడియోలు ఖాళీ స్థలాలుగా వచ్చాయి.

ఈ రోజున అదే టాబ్‌లో శ్రీబెజ్జాల కృష్ణమోహన్‌గారి వ్యాసం మాణిక్యవీణాముపలాలయంతీం చూసాను. దానిలో‌వీడియోలున్నాయి. అవన్నీ చక్కగా వచ్చాయి.

ఏమీటీ కిటుకు అని కొంచెం శోధించగా బ్లాగరువాడు వీడియోనిఅనుసంధానం చేసే విధానానికీ, బెజ్జాలవారి వ్యాసంలో వీడియోలు నిక్షిప్తం ఐన విధానానికీ మధ్యన ఉన్న తేడాయే కారణంగా కనిపించింది.

ఉదాహరణకు నా టపాలో ఒక వీడియోను నిక్షిప్తం చేయటానికి బ్లాగరు వాడు వాడిన కోడ్ చూడండి:

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="http://img.youtube.com/vi/KLW0XmQLXT0/0.jpg" height="266" width="320"><param name="movie" value="http://youtube.googleapis.com/v/KLW0XmQLXT0&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266"  src="http://youtube.googleapis.com/v/KLW0XmQLXT0&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>


కృష్ణమోహన్‌గారి వ్యాసంలో ఒక వీడియోని ప్రదర్శించటానికి వాడబడిన కోడ్

<p><iframe src="//www.youtube.com/embed/R58a5Ht4-Ok" height="315" width="420" allowfullscreen="" frameborder="0"></iframe></p>

ఈ పైన కోడ్ వాడితే నా ఈ టపాలో కూడా వీడియో చక్కగా ఇలా క్రింద చూపినట్లుగా వచ్చింది!

బ్లాగరువాడు అంత పెద్ద కోడ్ ఎందుకు వాడుతున్నాడో అర్థం కావటం లేదు.

ఎవరికైనా ఈ విషయంలో మరింత అవగాహన ఉంటే దయచేసి చెప్పవలసింది.

కామెంట్లలో లింకులు ఇవ్వటం ఎలాగో తెలుసుకోండి.

ఈ ప్రశ్నకు సమాధానం నేను తెలుగుభావాలు బ్లాగులో ఒక వ్యాఖ్యలో రాయటానికి సరిగా కుదరక ఇబ్బంది పడ్డాను!

అదీ గాక, ఈ‌ సూచన సోదర బ్లాగర్లు అనేక మందికి ఉపయోగిస్తుందని అనిపిస్తోంది.

కాబట్టి ఒక బుల్లి టపాగా వేస్తున్నాను నా బ్లాగులో

ఉదాహరణకు మనం,  తెలుగుభావాలు సైట్ లింక్‌ను మన వ్యాఖ్యలో చూపించాలీ అనుకుంటే, ఇలా టైప్ చేయాలి

<a href="http://telugubhaavaalu.wordpress.com/"> తెలుగుభావాలు </a>

ఇలా టైప్ చేస్తే మన వ్యాఖ్యలో  తెలుగుభావాలు  అని కనిపిస్తుంది అన్నమాట.