ఎఱుక గల్గిన వార లెవ్వరు గాని
సరకు సేయరు లోకసరణిని రామపాపచింతన యందు పడద్రోయగా జూచు
తాపత్రయము లందు తగులుకొనరు వారు
లోపముల నెంచెడు లోకుల యెడ వారు
కోపగించక శాంత గుణమున నుందురు
ప్రారబ్ధఫల మనగ బాధ గలిగిన వేళ
నోరెత్తి విధినేమి నిందించరు వారు
సారెకు నీ దివ్యస్మరణానందమున
మీరిన ధృతి శాంతమూర్తులై యుందురు
చక్కగ నిను దయాశాలిగ నెరుగుచు
మిక్కిలి పొగడుచు మేదిని చక్రము
చక్కని నీ దివ్య సామ్రాజ్యమను స్పృహ
నెక్కుడు తుష్టులై యెసగుచు నుందురు
