కలలోన కనుపించి క్షణముంటివి నే
పలుకాడుటకు మున్నె మరుగైతివి
రోమాంచమునకేను లోనై పలుకరించ
నేమియు తోచక నిలచి చూచుచు నుండ
చిరునవ్వుతో నీవు సెలవిచ్చితివి నా
కెరుక నిలచునంటి వింకేమి వలయు కాని
అంత తొందరయేల నచ్చట్లు ముచ్చట్లు
వింతలు లేవియు కూడ విన్నవించనే లేదు
పలుకాడుటకు మున్నె మరుగైతివి
రోమాంచమునకేను లోనై పలుకరించ
నేమియు తోచక నిలచి చూచుచు నుండ
చిరునవ్వుతో నీవు సెలవిచ్చితివి నా
కెరుక నిలచునంటి వింకేమి వలయు కాని
అంత తొందరయేల నచ్చట్లు ముచ్చట్లు
వింతలు లేవియు కూడ విన్నవించనే లేదు
good. kindly clarify whether it is emotional or devotinal
రిప్లయితొలగించండిI wrote what I felt. I did not wish to label the poem in one way or the other. I am not sure I would mind if readers classify it one way or the other. If you observe a bit more closely, the poem does sound incomplete. At least, I feel that way. And I do not think I would revise it to impart some sense of closure by augmenting the poem with more stanzas. It is best left as is, conveying the feeling of insatiety as it does now.
రిప్లయితొలగించండి