నేనైన నీవు

నేను పిలువలేదు మహాప్రభో
నా ధ్యానప్రపంచంలోనికి నువ్వే వచ్చావు
నన్ను నేదు వెదుక్కుంటుంటే
ఉన్నట్లుండి నువ్వే ప్రత్యక్షమయ్యావు
అయ్యా నీ వెవరివి స్వామీ
నా లోకంలో కసలెందుకు వచ్చావు?

అనంత స్మృతిపథాల గజబిజిలో
నా ప్రపంచంలో నేనే తప్పి పోయినట్లున్నాను
లక్షల రూపులు మార్చి
లక్షణంగా నన్ను నేనే మరచి పోయాను
ఒకవేళ కొంపదీసి నువ్వే
అకళంకమైన నా స్వస్వరూపానివి కావు కదా?

నీ చిరునవ్వును చూస్తుంటే
అది నా పెదవులకూ గుర్తుకు వస్తోందే
నీ శాంతం నే గమనిస్తుంటే
అది నా మదికీ నెమరుకు వస్తోందే
నీ ఆనందం పరికిస్తుంటే
అది నా ఆత్మకు స్వంతం అవుతోందే

అయితే ఇబ్బందిలేదు
నువ్వూ నేనూ ఒకటే నన్న మాట
స్వస్వరూపావభోధకు
సవాలక్ష జన్మలెత్తవలసి వచ్చిందా
నిలిచిపో నేనైన నీవు
కలకాలం నా ధ్యానప్రపంచంలో