మోముజూపితే నీసొమ్మేమి పోవురా
నీవై నన్నొక్కనాడు నిండారు ప్రేమతో
రావించికొందు వన్న రవ్వంతయాశభావింప పేరాశగ పరిణమించుచున్నదే
నీవాడ నందువుగా నిర్దయతగునా
నేనే పనిగట్టుకొని నీయింటికి వచ్చి
పోనీ నిను కనులజూచి పోవుదమంటే
యేనాడును నాకు నీయింటినే చూపలేదు
కాన వైకుంఠపురోద్యానమందిర మెఱుగ
నీవు వచ్చు నాశ లేదు నేనును రాలేనే
యేవిధమున సమాగమం బిక కుదిరేను
నీవాడ నేలే యన్న నిండేనా నాకడుపు
రావయ్య బింకమేల రామచంద్రుడా
