బంగారానికి సువర్ణము అని పేరు.ఇక్కడ వర్ణము అంటే ప్రకాశం. అంటే బంగారం మంచి ప్రకాశం కలది అని అర్థం సువర్ణం అన్నమాటకు. అంతే‌కాని వర్ణం అంటే సాధారణంగా మనం రంగు అని అర్థం తీసి మంచిరంగు కలది అని చెప్పుకుంటే అన్వయం అంత అందంగా ఉండదు.
నిత్యజీవితంలో కూడా ఒక వస్తువు రంగు బాగుంది అని చెప్పేటప్పుడు ఆ రంగు తగినంత ప్రకాశమానంగా ఉందనే అర్థంలో చెబుతాం కదా. సాధారణార్థంలో వర్ణం అంటే రంగు అన్నప్పుడు దాని మంచి అని చెప్పి సు- చేర్చి చెప్పటం ఆరంగు ఆకర్షణీయంగా ఉందీ మనస్సుకు బాగాపట్టిందీ అని చెప్పటానికే కదా. అందుకే ఇక్కడ వర్ణం అన్నదాని ప్రకాశం అనే భావనయే గ్రాహ్యం.
అదే కోవకు చెందిన సమాసమే చందురువర్ణుడు. ఇక్కడ రాముడు చందురువర్ణుడట. అంటె చంద్రుని వలే మంచి ప్రకాశం కలవాడు అని అర్థం. మంచి ప్రకాశం కల వస్తువు మన కంటిని ఇట్టే ఆకర్షిస్తుంది. అవునా కాదా? అది ఏరంగు అన్నది ప్రశ్న కాదు. రాముడు చందురుని వలె మంచి ప్రకాశగుణం కలవాడని అనటం ఉద్దేశం ఏమిటట? చంద్రుడు ఎలాగైతే తన ప్రకాశం చేత అందరి మనస్సులకూ ఆహ్లాదం కలిగించి ఠక్కున ఆకట్టుకుంటున్నాడో రామచంద్రుడూ అదేవిధంగా చూడగానే మనస్సును ఆకట్టుకొనే మహానుభావుడు అని చెప్పటం.
నిజానికి చంద్రుణ్ణి చూసి నప్పుడే కాదు - స్మరించినంతనే మనస్స్సులకు చాలా ఆహ్లాదం కలుగుతున్నది! కాకపోతే చూడండి చందమామ మీదనే తిన్నగా అన్ని భాషల అన్ని దేశాల సాహిత్యాలలోనూ ఎంతో కవిత్వం ఉంది. అది సాంప్రదాయయికమే కాదు ముఖ్యంగా జానపదమూ సర్వేసర్వత్రా బోలెడు. అది కాక తిన్నగా చందమామ పైనే కాకపోయినా ఏదో రకంగా చందమామను స్మరించే సాహిత్యం దానికి వేల రెట్లు ఉంటుంది కదా. కొంచెం ఆలోచించండి. తెలుగులోనే చందామామా అంటునే చందూరూడా అంటూనే చందామామయ్య అంటునే జానపదాలూ - సినిమపాటలూ కుప్పలు తెప్పలు.
అదే విధంగా రాముడి సంగతీను! ప్రపంచవ్యాప్తంగా రాముడి ఉన్న ఖ్యాతికి ఎందరో రంగనాయకమ్మలు వచ్చినా సరే ఎప్పటికీ ఢోకా ఉండేట్లు లేదు. అనేకానేక దేశాల్లో రామకథ గొప్ప ప్రచారంలో ఉంది. అనేకాకానేకభాషల్లో రామకథ వివిధ సాహిత్యప్రక్రియల్లో నిలబడి ఉంది. ఇక భారతీయుల సంగతి చెప్పనే‌అక్కర లేదు. నిజానికి నిన్నమొన్నటి దాకా రామాలయం లేని ఊళ్ళే ఉండేవి కావు. ఇప్పటి ఆధునికుల పోకడ వల్ల ఆమాట కొంచెంగా తప్పిందేమో తెలియదు. ఐనా రామకథ ఆధారంగా సినిమాలూ సినిమాపాటలూ ఎంతో ఆదరణ పొందాయి - ఇప్పటికీ పొందుతున్నాయి. ఎప్పటికీ పొందవచ్చును కూడా. అరవైల్లోని లవకుశను బాపూ గారు మరలా కొత్తగా సినిమా తీస్తే అది ఒరిజినల్ లవకుశతో పోటీ అవునా కాదా అన్న చర్చ అటుంచితే బహుళ ప్రజాదరణ పొందింది.
ఎందరో కవులు ఇంకా రామాయణాలు వ్రాస్తూనే ఉన్నారు. అలా వ్రాస్తూనే ఉంటారు. రామస్మరణ ఎంత ఎలా చేసినా తృప్తి కలగదు. ఇంకా చేయాలి రకరకాలుగా అనే కవులకు అనిపిస్తుంది. అనేకభాషల్లో ఇదే పరిస్థితి. మరాఠీలో కాబోలు నూట ఎనభై రామాయణ గ్రంథాలు ఉన్నాయట.
ఇప్పటికీ చిన్నపిల్లలకు అమ్మలూ నాన్నలూ రామాయణం కథ చెబుతూనే ఉన్నారు. ఫక్తు కమ్యూనిష్టు లేదా వీరహేతువాద కుటూంబాల సంగతి ఏమో నాకు తెలియదు కాని ఇంకా అలాంటి బహుస్వల్పశాతం మినహాయిస్తే కొత్త తరాల పిల్లలకు రామనామమూ రామకథా అందుతూనే ఉన్నాయి.
శ్రీనిథి రామాయణం
ఇదంతా ఎందుకు చెప్పాను? నాకు రామభక్తి అనా - అది కాదు. రామనామానికి రాముడికీ ఉన్న డిమాండు గురించి ఒకసారి పర్యావలోకనం చేయటానికి అన్నమాట.
అందుచేత అనేకమంది హృదయారవిందాలకు రామనామం చెవిసోకగానే రాముడు స్ఫురణకు రాగానే ఎంతోకొంత భావోద్వేగం కలుగుతున్నది.
చందురూ వర్ణుని అంద చందమును హృదయారవుందమున
జూచి బ్రహ్మానందమనుభవించు వారెందరో మహానుభావులు
అదే హృదయారవిందంలో ఆ చందురువర్ణుడైన రామమూర్తిని భావించగానే బ్రహ్మానందం అనుభవించటం అవుతున్నది. మన భక్తివిశేషంగా ఉంటే మనవిషయంలో అది సత్యం. కాకపోయినా తెలుగు పుట్టువుల దృష్టిలో రాముడు అనగానే ఎంతో కొంత ఆహ్లాదం కలుగుతుంది. చంద్రుణ్ణి స్మరించగానే ప్రజల మనస్సులకు ఆహ్లాదం కలుగుతున్నట్లుగానే.
యుగయుగాలుగా ఈ‌లాగునే అందరికీ మనస్సులలో ఆహ్లాదం పంచే వాడు కాబట్టే అయనను రామచంద్రుడు అన్నారు.
సామాన్య జనానికి బంగారం అంటే అహ్లాదం కలుగుతుందా అంటే దాని ధరమీద ఆధారపడిన సంగతి అదెంత సువర్ణం ఐనా సరే.
అందరికీ చంద్రుణ్ణి స్మరిస్తే ఆహ్లాదం కలుగుతుంది. అందుకు చంద్రుడికి మనం ఏమీ చెల్లించనక్కర లేదు కదా.
అలాగే జనానికి రామచంద్రుడిని స్మరించినా చంద్రుడిని స్మరించినట్లే గొప్ప ఆహ్లాద భావన కలుగుతుంది. చెప్పాను కదా. మన భక్తిస్థాయిని బట్టి అది నిజంగా బ్రహ్మానందం కావచ్చును. చంద్రుడి లాగే రాముడూ మననుండి ఏమీ ఆశించకుండానే తన నామరూపాలను స్మరించగానే గొప్పగా అనందం కలిగిస్తున్నాడు.
