నీ దయావృష్టి నా మీద కురిసిన చాలు
వేదనలు మాయమై విరియు సంతోషాలు
కనులు కలిపి పలుకరించు జనులు కానరాని చోట
మనసు తెలిసి మనసు కలుపు మనిషి తోడు లేని చోట
దినదినమును నీడ దక్క యనుచరులే లేని చోట
కనికరించి నీవు నాకు కలెగెదవా అది చాలును
ఇచట నావి తక్క యితరు లెవరి పాద ముద్రలెఱుగ
ఇచట నేను తక్క యితరు లెవరి కంఠస్వరము నెఱుగ
ఇచట నేను ఒంటరినై యేకతంబ గ్రుమ్మరుదును
ఇచటికి నీ వొక్కనాటి కేగుదెంచుటయె చాలును
ఓ మహాను భావ అలసి యుంటి నన్న మాట తలచి
నా మొరాల కించి యింక నాకు ప్రసన్నుడవు కమ్ము
ఈ మేదిని నెల్ల నొంటి నెంత తిరిగి ని న్నఱయుదు
సామాన్యుడ నీ వాడను రామ మరువ కది చాలును
